Πρόσφατα παρακολούθησα την υπέροχη, κατά τη γνώμη μου, τελετή για την αντίστροφη μέτρηση της έναρξης των Παράκτιων Μεσογειακών Αγώνων του 2019 που θα γίνουν στην πόλη μας. Μια απλή, λιτή αλλά και ουσιαστική τελετή που ανέδειξε την σπουδαιότητα της οργάνωσης των συγκεκριμένων αγώνων. Έγιναν αναφορές στα έργα, στα αθλήματα και στα οφέλη, κοινωνικά ,οικονομικά και πολιτικά που θα αποκομίσει η περιοχή μας. Δυστυχώς δεν έγινε καμία αναφορά στα πολιτιστικά οφέλη.Ενδεχομένως το τουριστικό όφελος να επισκιάζει το πολιτιστικό.
Αφού τελείωσε η τελετή σκεφτόμουν μια συνάντηση που είχα το καλοκαίρι του 2017 με έναν καλό φίλο και αξιόλογο καλλιτέχνη, από τη Ζάκυνθο, τον Νίκο Γράψα ο οποίος ηγείται ενός μουσικού συνόλου (FILOKALIA ROMANA) που ασχολείται αποκλειστικά με τη μουσική της Μεσογείου. Αυθόρμητα μπήκα σε σκέψεις για τη συγγραφή ενός κειμένου με θέμα τον πολιτισμό της Μεσογείου. Όπως αντιλαμβάνεστε δεν θα κάνω ολόκληρη ανάλυση για το θέμα, λόγω χώρου και χρόνου, απλά θα προσπαθήσω να "φωτίσω" γενικές αρχές με αφορμή τους αγώνες.
Μεσόγειος, μια υδάτινη ζώνη με εσωτερική συνοχή. Ακριβώς αυτή η παραδοχή αναδεικνύει την αναγκαιότητα και τη σπουδαιότητα των αγώνων για πολιτιστικά οφέλη. Θεωρώ πως η επιλογή των αθλημάτων, που γίνονται σε αυτούς τους αγώνες, δε είναι τυχαία, προκειμένου να υπάρχει η συνοχή που λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος μεταξύ των Μεσογειακών πόλεων. Εύλογα αναρωτιέται κανείς τα πολιτιστικά δρώμενα δεν πρέπει να έχουν συνοχή και να λειτουργούν ως συνδετικός κρίκος; Άλλωστε η Μεσόγειος σαν οργανισμός ρυθμίζεται κεντρικά από μια ομοιόμορφη έκταση ζωής και κλίματος τόσο ιδιαίτερη, που μόνο σε αυτή αναφέρεται ο προσδιορισμός «μεσογειακός». Οι πολιτισμοί μπορεί να είναι συναδελφωμένοι και φιλελεύθεροι, και ταυτόχρονα απόλυτοι και τραχείς. Δέχονται επισκέψεις από τους άλλους πολιτισμούς και τις ανταποδίδουν!
Μεσόγειος, μια εσωτερική θάλασσα. Όχι μόνο γεωγραφικά αλλά πολιτιστικά, κοινωνικά και ανθρωπιστικά. Και οι τρεις όροι, που αναφέρονται στην εσωτερική θάλασσα, συνάδουν με τον τρόπο ζωής και την καθημερινότητα των ανθρώπων που κατοικούν σε αυτή. Από τη μια το κλίμα, δρα ενοποιητικά επάνω στα τοπία και στους τρόπους ζωής, από την άλλη η ανθρωπογεωγραφική ενότητα της Μεσογείου έγκειται στο συνδυασμό ενός συστήματος δρόμων και πόλεων, που ορίζονται ως η οργάνωση του γεωγραφικού χώρου. Η Πάτρα, ως Μεσογειακή πόλη, πρέπει να είναι συγχρόνως και δημιουργός και δημιούργημα των δρόμων, σε όλα τα επίπεδα. Τα ταξίδια των ανθρώπων, αλλά και των πολιτιστικών αγαθών επίσης, των πιο συνηθισμένων αλλά και των πιο απρόσμενων, δίνουν ραντεβού στην Πάτρα το 2019.
Η Πάτρα οφείλει να ζωντανέψει τον Μεσογειακό πολιτισμό, να εξάγει τα αγαθά του και να τον κάνει να ακτινοβολήσει. Πολιτισμός που δεν εξάγει ανθρώπους, τρόπους σκέψης και ζωής είναι αδιανόητος. Θα ήθελα να κλείσω με ένα απόσπασμα του Braudel, που αναφέρει “Κάθε πολιτισμός βαδίζει προς το πεπρωμένο του είτε το θέλει είτε όχι. Όταν το τρένο μέσα στο οποίο βρίσκομαι στο σταθμό φεύγει, αυτός που κάθεται στο απέναντι τρένο έχει συχνά την αίσθηση ότι φεύγει και αυτός, αλλά προς αντίθετη κατεύθυνση. Έτσι διασταυρώνονται τα πεπρωμένα των πολιτισμών’’.
Εύχομαι δύναμη, θέληση, κουράγιο, υπομονή και διάθεση για διάλογο στην οργανωτική επιτροπή.
