Πολιτισμός είναι η ποιότητα της καθημερινής ζωής των ανθρώπων σε όλες τις εκφράσεις της. Η ποιότητα των αναγκών, των αναστοχασμών και των οραμάτων. Η ποιότητα της κατοικίας, της γειτονιάς, της πόλης και του περιβάλλοντα φυσικού χώρου. Η ποιότητα της εργασίας, της ανάπαυσης και του ελεύθερου χρόνου. Η ποιότητα των ανθρώπινων σχέσεων και των κοινωνικών δομών.Πολιτισμός είναι η γλώσσα, τα ήθη και έθιμα, η παιδεία, η εργασία, η ψυχαγωγία, η σωματική και ψυχική υγεία, οι θεσμοί συμμετοχικής δημοκρατίας.Πολιτισμός είναι κάθε μορφή τέχνης, με έμφαση στην πρωτογενή και ερασιτεχνική δημιουργία.Πολιτισμός είναι μια συνεχής πορεία απελευθέρωσης του ατόμου και των κοινωνιών. Μια πορεία αυτογνωσίας και συνάντησης με το διαφορετικό (φυλή, φύλο, θρησκεία, συνήθεια, τόπο).Πολιτισμός είναι η ιστορική μνήμη, ο αναστοχασμός και η δημιουργική σύνδεση με το σήμερα.Πολιτισμός,είναι μια μεγάλη ομπρέλα που χωράει από κάτω της, όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης, από τη παρακολούθηση ή το ανέβασμα μιας θεατρικής παράστασης μέχρι τον κάδο απορριμμάτων/ανακύκλωσης και το περιεχόμενό του.Πολιτισμός θα πει να γιατρεύεις πληγές, που άνοιξαν και ανοίγουν τα απάνθρωπα μοντέλα καπιταλιστικής εκμετάλλευσης ανθρώπων και φύσης. Τα μοντέλα αλλοτρίωσης, μαζικοποίησης και υπερσυγκέντρωσης.Πολιτισμός είναι να φροντίζεις την αυλή σου, το χωριό σου, την γειτονιά και την πόλη σου, να έχεις πεζοδρόμια να περπατάς, στέγαστρα να περιμένεις, πλατείες να ρεμβάζεις, παιδικές χαρές, προσβάσιμες ακρογιαλιές, ρέματα, δάση και βουνά να σε βρίσκουν, εργαστήρια και χώρους δημιουργίας για όλες τις τέχνες.Πολιτισμός είναι να υπερασπίζεσαι τα «κοινά αγαθά», στη ζωή και στην τέχνη, να συναντάς τους άλλους και τη φύση, να στοχάζεσαι μια καλύτερη ζωή>Εκκινώντας από τις διαχρονικά πανανθρώπινες αξίες της αριστεράς και των κινημάτων, για την πόλη, τους πολίτες, τις ιδέες και τις δράσεις. Φίλοι και φίλες, έξοδον επιχειρούμε με την πολιτισμική μας συλλογικότητα/ιστοσελίδα. Το όνομα αυτής, «αορτή».____*Από τα λεξικά: ΑΟΡΤΗ, η πρώτη και κυριότερη αρτηρία του σώματος. ΑΟΡΤΗ, εκφύεται από το αρτηριακό στόμιο της αριστερής κοιλίας της καρδιάς. ΑΟΡΤΗ, από εδώ διοχετεύεται το ερυθρό, πλούσιο σε οξυγόνο αίμα, σε ολόκληρο τον οργανισμό.Ιδρυτική ομάδα: Γιάννης Αναγνωστόπουλος, Μάρω Γαλάνη, Πόλυ Γεωργακοπούλου, Γιάννης Ζαρκάδης, Μαρία Κουρμπανά, Βασίλης Λαδάς, Κώστας Μαλαμής, Βαγγέλης Μαντάς, Λίλα Μιαούλη, Γιάννης Η. Παππάς, Βαγγέλης Πολίτης, Αγγελική Φραγκούλια, Βασίλης Χριστόπουλος.

18 Μάρτη 1871-18 Μάρτη 2021

ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΑ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ

Οδόφραγμα τον Απρίλιο του 1871

Σαν σήμερα 150 χρόνια πριν, οι εξεγερμένοι εργάτες μαζί με την εθνοφρουρά του Παρισιού, εγκαθίδρυσαν την παρισινή κομμούνα, την πρώτη κομμουνιστική αυτοδιαχειριστική κυβέρνηση στην ιστορία της ανθρωπότητας. Στις 19 Απριλίου 1871 ψηφίστηκε η Επαναστατική Διακήρυξη, εξισώνοντας όλους τους πολίτες, άντρες και γυναίκες, στο δικαίωμα της εργασίας, της κατοικίας, των πεποιθήσεων και των ελευθεριών, κρατικοποιώντας τις περιουσίες των πλουσίων και της εκκλησίας. Διήρκεσε 70 μέρες, μέχρι την 28^η  Μαΐου, όταν οι Πρώσοι άλωσαν την γαλλική πρωτεύουσα, σε συνεργασία με την κυβέρνηση των Βερσαλλιών. Οι τελευταίοι κομμουνάροι εκτελέστηκαν στο νεκροταφείο του Περ Λασέζ, όπου ήταν οχυρωμένοι, την 28^η Μαΐου 1871.

Επίκαιρα σήμερα όσο ποτέ, τα μηνύματα της παρισινής κομμούνας, φωτίζουν τους αγώνες και τις ελπίδες των λαών του κόσμου, για ελευθερία, ισότητα και ουσιαστική δημοκρατία. Για την κοινωνικοποίηση όλων των δημόσιων αγαθών, για τα δικαιώματα στην εργασία, την κατοικία, τον ελεύθερο χρόνο, την υγεία, την παιδεία. Για την ισότητα, ανεξάρτητα φύλου, φυλής, καταγωγής και πεποιθήσεων. Σήμερα όσο ποτέ, διακυβεύονται σε παγκόσμιο επίπεδο, οι διακηρύξεις της παρισινής κομμούνας και οι κατακτήσεις  αγώνων, για ευτυχισμένες κοινωνίες των ανθρώπων και των άλλων συνδαιτυμόνων πάνω στον πλανήτη γη.

ΥΓ.  Μεταξύ άλλων, τρεις κινηματογραφικές ταινίες έχουν αναπαραστήσει τα γεγονότα και τη φιλοσοφία της παρισινής κομμούνας:
«Η Κομμούνα» του Πίτερ Γουότκινς,
«Η Νέα Βαβυλωνία» των Γκριγκόρι Κόνζιτσεφ και Λεονίντ Τράουμπεργκ
και «Οι μέρες της Κομμούνας» του Μπέρτολτ  Μπρέχτ.   

του Γιάννη Ζαρκάδη