Πολιτισμός είναι η ποιότητα της καθημερινής ζωής των ανθρώπων σε όλες τις εκφράσεις της. Η ποιότητα των αναγκών, των αναστοχασμών και των οραμάτων. Η ποιότητα της κατοικίας, της γειτονιάς, της πόλης και του περιβάλλοντα φυσικού χώρου. Η ποιότητα της εργασίας, της ανάπαυσης και του ελεύθερου χρόνου. Η ποιότητα των ανθρώπινων σχέσεων και των κοινωνικών δομών.Πολιτισμός είναι η γλώσσα, τα ήθη και έθιμα, η παιδεία, η εργασία, η ψυχαγωγία, η σωματική και ψυχική υγεία, οι θεσμοί συμμετοχικής δημοκρατίας.Πολιτισμός είναι κάθε μορφή τέχνης, με έμφαση στην πρωτογενή και ερασιτεχνική δημιουργία.Πολιτισμός είναι μια συνεχής πορεία απελευθέρωσης του ατόμου και των κοινωνιών. Μια πορεία αυτογνωσίας και συνάντησης με το διαφορετικό (φυλή, φύλο, θρησκεία, συνήθεια, τόπο).Πολιτισμός είναι η ιστορική μνήμη, ο αναστοχασμός και η δημιουργική σύνδεση με το σήμερα.Πολιτισμός,είναι μια μεγάλη ομπρέλα που χωράει από κάτω της, όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης, από τη παρακολούθηση ή το ανέβασμα μιας θεατρικής παράστασης μέχρι τον κάδο απορριμμάτων/ανακύκλωσης και το περιεχόμενό του.Πολιτισμός θα πει να γιατρεύεις πληγές, που άνοιξαν και ανοίγουν τα απάνθρωπα μοντέλα καπιταλιστικής εκμετάλλευσης ανθρώπων και φύσης. Τα μοντέλα αλλοτρίωσης, μαζικοποίησης και υπερσυγκέντρωσης.Πολιτισμός είναι να φροντίζεις την αυλή σου, το χωριό σου, την γειτονιά και την πόλη σου, να έχεις πεζοδρόμια να περπατάς, στέγαστρα να περιμένεις, πλατείες να ρεμβάζεις, παιδικές χαρές, προσβάσιμες ακρογιαλιές, ρέματα, δάση και βουνά να σε βρίσκουν, εργαστήρια και χώρους δημιουργίας για όλες τις τέχνες.Πολιτισμός είναι να υπερασπίζεσαι τα «κοινά αγαθά», στη ζωή και στην τέχνη, να συναντάς τους άλλους και τη φύση, να στοχάζεσαι μια καλύτερη ζωή>Εκκινώντας από τις διαχρονικά πανανθρώπινες αξίες της αριστεράς και των κινημάτων, για την πόλη, τους πολίτες, τις ιδέες και τις δράσεις. Φίλοι και φίλες, έξοδον επιχειρούμε με την πολιτισμική μας συλλογικότητα/ιστοσελίδα. Το όνομα αυτής, «αορτή».____*Από τα λεξικά: ΑΟΡΤΗ, η πρώτη και κυριότερη αρτηρία του σώματος. ΑΟΡΤΗ, εκφύεται από το αρτηριακό στόμιο της αριστερής κοιλίας της καρδιάς. ΑΟΡΤΗ, από εδώ διοχετεύεται το ερυθρό, πλούσιο σε οξυγόνο αίμα, σε ολόκληρο τον οργανισμό.Ιδρυτική ομάδα: Γιάννης Αναγνωστόπουλος, Μάρω Γαλάνη, Πόλυ Γεωργακοπούλου, Γιάννης Ζαρκάδης, Μαρία Κουρμπανά, Βασίλης Λαδάς, Κώστας Μαλαμής, Βαγγέλης Μαντάς, Λίλα Μιαούλη, Γιάννης Η. Παππάς, Βαγγέλης Πολίτης, Αγγελική Φραγκούλια, Βασίλης Χριστόπουλος.

ΤΟ ‘ΝΑ ΧΕΡΙ ΝΙΒΕΙ Τ’ ΑΛΛΟ …
[συνέχεια]

Όσο διαρκεί ο αντισυνταγματικός εγκλεισμός μας στο σπίτι (οι άστεγοι και οι σκηνίτες  εξαιρούνται φαντάζομαι), θα κάνουμε συντροφιά με ένα βραδινό σημείωμα στην αορτή.

του ΓΙΑΝΝΗ ΖΑΡΚΑΔΗ 

pic: unknown creator

Ημέρα δεκάτη τρίτη (04ΑΠΡ20)

Πολλές φορές σκεφτόμουνα, τι μοναδικό και ζωογόνο θάτανε να μείνω σπίτι μια καθημερινή μέρα, ή, με παρέα να πήγαινα σε ένα ήσυχο μέρος. Και η παρέα, με παρέα ένα τσίπουρο. Μέρα καθημερινή συλλογιζόμουνα, καθ’ ότι ακόμα εργαζόμενος. Το πρώτο έγινε πραγματικότητα (εικονική είν’ αλήθεια) αλλά επειδή εκείνο το διαζευκτικό ή δεν υπάρχει, εδώ αρχίζουν οι αναπηρίες.

Τι αλήθεια μας συνέβη και η πραγματικότητα ξεπέρασε τη φαντασία; Έρχεται ένας ιός, που ίσως έχασε τον δρόμο του, δεν έχει σημασία από που ξεκίνησε, ποια διαδρομή ακριβώς ακολούθησε, και νάτος! Για μια σύντομη επίσκεψη. Και απ’ ότι φαίνεται, εμείς τεντώσαμε το χέρι μας και τον προσκαλέσαμε μέσα στο σπιτικό μας. Άναυδος ο ίδιος, δεν πίστευε στα μάτια του για ότι επακολούθησε. «Δεν μπορεί, σκεφτότανε, αυτό το τόσο εξελιγμένο είδος, που τόσα έχω ακούσει γι’ αυτό, να μην έχει προνοήσει ώστε τα μέλη του να έχουν ένα εύρωστο ανοσοποιητικό σύστημα κι ένα πολύμορφο μικροβίωμα,  στα σαλόνια του σώματος που με υποδέχτηκαν».

«Δεν μπορεί», συνέχισε την σκέψη του ο ιός «μετά από τόσες κοινωνικές, επιστημονικές και τεχνολογικές επαναστάσεις, να μην έχει φροντίσει την διατροφή του, την κατοικία του, τον αέρα που αναπνέει, τις κοινότητές του, τους συνδαιτημόνες του σ’ αυτόν τον πλανήτη, αφού γνωρίζει καλά (τα διδάσκει στα σχολεία διάολε!) πώς εξελίχθηκε μέχρις εδώ, και τι λεπτές ισορροπίες διακυβεύονται». «Δεν μπορεί αυτό το είδος», συνέχισε ο ιός να διαπιστώνει με έκπληξη «να μην έχει προετοιμάσει-οργανώσει τα συστήματα περίθαλψης, για κείνους που έχουν μεγαλώσει  πολύ κι έχουν προσφέρει πολλά (άκουσα ότι φτάνουν βαθιά γεράματα, και φθίνουν φυσιολογικά), ή για κείνους τους νεότερους με εγγενή προβλήματα υγείας».

«Βέβαια άκουσα» συνεχίζει ο ιός «ότι το είδος αυτό, έχει μονιμοποιήσει κάτι περίεργες συνήθειες, που στα πρώτα του βήματα δεν τις είχε: στήνει συρματοπλέγματα για άτομά του ενώ τα χρειαζούμενα περνάν ελεύθερα, έχει άδεια σπίτια ενώ άτομά του είναι άστεγα, πετάει και θάβει τρόφιμα ενώ άτομά του πεινάνε, κάνει πολέμους, ερημώνει, εκτοπίζει, άλλα άτομα δουλεύουν άλλα άτομα κερδίζουν…ατέλειωτος ο κατάλογος». «Κι ενώ περίμενα να με αντιμετωπίσει (αυτό το προηγμένο είδος) σαν μια οικογένεια, ακόμα και τώρα που λέει ότι είναι  σε πόλεμο μαζί μου, και είναι η πιο κρίσιμη περίοδος στην σύγχρονη ιστορία του, συνεχίζει τον χαβά του!». «Ακόμα κι εγώ» καταλήγει ο ιός «χωρίς νου και γνώση είμαι πιο δημοκρατικός!»

Μένουμε σπίτι, μένουμε άνθρωποι, μένουμε πολίτες/σες

ΥΓ. «Κε αφτό θα περάσι» (Μποστ)