ΤΟ ‘ΝΑ ΧΕΡΙ
ΝΙΒΕΙ Τ’ ΑΛΛΟ …
[συνέχεια]
Όσο διαρκεί ο αντισυνταγματικός εγκλεισμός μας στο
σπίτι (οι άστεγοι και οι σκηνίτες εξαιρούνται φαντάζομαι), θα
κάνουμε συντροφιά με ένα βραδινό σημείωμα στην αορτή.
του ΓΙΑΝΝΗ
ΖΑΡΚΑΔΗ
pic:
mg
Ημέρα δεκάτη πέμπτη
(06ΑΠΡ20)
Αν κάποιος, ανέβαινε και
παρακολουθούσε από πάνω τον πλανήτη μας, και έβλεπε το ανθρώπινο είδος, Homo sapiens sapiens, πως οργανώνει
τη ζωή του, θάλεγε πως κάθε άλλο παρά σοφό είναι. Στοιβάζει σε μερικά
τετραγωνικά χιλιόμετρα εκατομμύρια άτομα, ρημάζει ολόκληρες ηπείρους, ρυπαίνει
ποτάμια και θάλασσες, εκπέμπει δηλητήρια για τον ίδιο και την ατμόσφαιρα,
αφήνει εκατομμύρια να πεθαίνουν από πείνα.
Και όλα αυτά ενώ έχει αναπτύξει εκπληκτικές τεχνολογίες, που του
επιτρέπουν να ζει σε ένα παράδεισο, όλος, μα όλος ο πληθυσμός του.
Τι θα σκεφτόταν άραγε αν εστίαζε, σήμερα
στη χώρα μας. Που ένας ιός κάνει «πάρτι», χωρίς κι ο ίδιος να το «θέλει». Τι θα
σχεδίαζε σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης σαν αυτή; Πρώτα πρώτα, θα φρόντιζε
όλο το δίκτυο και τις δομές περίθαλψης (δημόσιες και ιδιωτικές με επιτάξεις) με
ανθρώπινο δυναμικό, θα κατασκεύαζε σε εργαστήρια και εργοστάσια όλα τα υλικά
(μάσκες, στολές, γάντια, αντιδραστήρια), χρησιμοποιώντας εργάτες, στρατό, εθελοντές/ιες.
Στον πόλεμο του ’40, επιτάξανε το γαϊδουράκι της οικογένειας για μεταφορά
πολεμοφοδίων στο μέτωπο της Αλβανίας (σε πόλεμο δεν είμαστε;). Θα φρόντιζε να
μείνουν όρθιοι κι ενισχυμένοι, όλοι αυτοί που παράγουν αγαθά (αγρότες,
κτηνοτρόφοι, βιοτεχνίες, βιομηχανίες). Θα φρόντιζε νάναι γεμάτες οι αποθήκες
του. Θα μεριμνούσε για την ποιότητα αγαθών και υπηρεσιών, με έναν κεντρικό
σχεδιασμό, που θα έφτανε στην κάθε γωνιά αυτής της
επικράτειας. Με διαφάνεια, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη. Αυτός είναι ο ρόλος
ενός υπεύθυνου επιτελικού κράτους. Και όχι μόνο στα δύσκολα, όπως τώρα.
Αλήθεια, θα βγουν τα αναγκαία
συμπεράσματα, ο νους μας ένα κλικ θα το κάνει, για ότι σήμερα διαπιστώνουμε;
Δημόσιος δημοκρατικός κοινωνικός σχεδιασμός ή ο νόμος της ζούγκλας των αγορών;
Το ερώτημα δεν αφορά μόνο, τα συστήματα υγείας, με τις συντριπτικές απαντήσεις
του σήμερα. Αλλά πολύ περισσότερα.
Μένουμε σπίτι, μένουμε
άνθρωποι, μένουμε πολίτες/σες
ΥΓ. Σε «ομηρία»,
σαράντα (40) γυναίκες του τομέα καθαριότητας του Νοσοκομείου «Αγ. Ανδρέας», με
σύμβαση εργασίας, αντί να μονιμοποιηθούν, κινδυνεύουν με απόλυση. Αυτές τις μέρες, πού; Σ’ ένα κομβικό Νοσοκομείο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου