Πολιτισμός είναι η ποιότητα της καθημερινής ζωής των ανθρώπων σε όλες τις εκφράσεις της. Η ποιότητα των αναγκών, των αναστοχασμών και των οραμάτων. Η ποιότητα της κατοικίας, της γειτονιάς, της πόλης και του περιβάλλοντα φυσικού χώρου. Η ποιότητα της εργασίας, της ανάπαυσης και του ελεύθερου χρόνου. Η ποιότητα των ανθρώπινων σχέσεων και των κοινωνικών δομών.Πολιτισμός είναι η γλώσσα, τα ήθη και έθιμα, η παιδεία, η εργασία, η ψυχαγωγία, η σωματική και ψυχική υγεία, οι θεσμοί συμμετοχικής δημοκρατίας.Πολιτισμός είναι κάθε μορφή τέχνης, με έμφαση στην πρωτογενή και ερασιτεχνική δημιουργία.Πολιτισμός είναι μια συνεχής πορεία απελευθέρωσης του ατόμου και των κοινωνιών. Μια πορεία αυτογνωσίας και συνάντησης με το διαφορετικό (φυλή, φύλο, θρησκεία, συνήθεια, τόπο).Πολιτισμός είναι η ιστορική μνήμη, ο αναστοχασμός και η δημιουργική σύνδεση με το σήμερα.Πολιτισμός,είναι μια μεγάλη ομπρέλα που χωράει από κάτω της, όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης, από τη παρακολούθηση ή το ανέβασμα μιας θεατρικής παράστασης μέχρι τον κάδο απορριμμάτων/ανακύκλωσης και το περιεχόμενό του.Πολιτισμός θα πει να γιατρεύεις πληγές, που άνοιξαν και ανοίγουν τα απάνθρωπα μοντέλα καπιταλιστικής εκμετάλλευσης ανθρώπων και φύσης. Τα μοντέλα αλλοτρίωσης, μαζικοποίησης και υπερσυγκέντρωσης.Πολιτισμός είναι να φροντίζεις την αυλή σου, το χωριό σου, την γειτονιά και την πόλη σου, να έχεις πεζοδρόμια να περπατάς, στέγαστρα να περιμένεις, πλατείες να ρεμβάζεις, παιδικές χαρές, προσβάσιμες ακρογιαλιές, ρέματα, δάση και βουνά να σε βρίσκουν, εργαστήρια και χώρους δημιουργίας για όλες τις τέχνες.Πολιτισμός είναι να υπερασπίζεσαι τα «κοινά αγαθά», στη ζωή και στην τέχνη, να συναντάς τους άλλους και τη φύση, να στοχάζεσαι μια καλύτερη ζωή>Εκκινώντας από τις διαχρονικά πανανθρώπινες αξίες της αριστεράς και των κινημάτων, για την πόλη, τους πολίτες, τις ιδέες και τις δράσεις. Φίλοι και φίλες, έξοδον επιχειρούμε με την πολιτισμική μας συλλογικότητα/ιστοσελίδα. Το όνομα αυτής, «αορτή».____*Από τα λεξικά: ΑΟΡΤΗ, η πρώτη και κυριότερη αρτηρία του σώματος. ΑΟΡΤΗ, εκφύεται από το αρτηριακό στόμιο της αριστερής κοιλίας της καρδιάς. ΑΟΡΤΗ, από εδώ διοχετεύεται το ερυθρό, πλούσιο σε οξυγόνο αίμα, σε ολόκληρο τον οργανισμό.Ιδρυτική ομάδα: Γιάννης Αναγνωστόπουλος, Μάρω Γαλάνη, Πόλυ Γεωργακοπούλου, Γιάννης Ζαρκάδης, Μαρία Κουρμπανά, Βασίλης Λαδάς, Κώστας Μαλαμής, Βαγγέλης Μαντάς, Λίλα Μιαούλη, Γιάννης Η. Παππάς, Βαγγέλης Πολίτης, Αγγελική Φραγκούλια, Βασίλης Χριστόπουλος.

 Είδηση θανάτου

Μαρίνα Μητρούλια

 

Δεν το κατάλαβα ποτέ:

Γιατί επιλέγουμε να κρυβόμαστε.

Και από εδώ,

Παρατηρώ μάσκες,

Που -ίσως- και να ήταν κάποτε πρόσωπα.

 

Ο κόσμος με τραβάει να πάω μαζί του. Δεν προσπαθώ να σωθώ άλλο. Δεν του αντιστέκομαι.

Δεν θα έχω ποτέ ξανά την ευκαιρία να δω τα χείλη σου. Τα λακκάκια όταν χαμογελάς. Όταν γίνονται μία λεπτή άσπρη γραμμή κάθε φορά που θυμώνεις. Και δεν είναι η πρώτη φορά που σε κατακλύζει αυτός ο θυμός. Μα πάντα φρόντιζες να το κρύβεις από τους άλλους. Κάτω από μία μάσκα. Κρύβεσαι, αλλά όχι από μένα. Λίγα λεπτά πριν με τυλίξει μια μάσκα σκέφτομαι πως θα ήθελα να δω το πραγματικό σου πρόσωπο. Για μια στιγμή μόνο.

Όλοι θέλουμε να ξεφύγουμε. Όλοι καλύπτουμε τα πρόσωπά μας όταν γελάμε. Όταν κλαίμε. Όταν βαριόμαστε. Να μην δείχνουμε τίποτα σε κανέναν. Ούτε ένα συναίσθημα. Να μην σπάσουμε. Να μην τσαλακωθούμε. Να μην βγάλουμε τη μάσκα. Να μείνουμε μόνοι. Νιώθω έναν πράσινο σκούρο μανδύα να με τυλίγει. Δεν μπορώ να ανασάνω. Ανοίγω τα μάτια μου και μέσα από τις χαραμάδες βλέπω θολές μαύρες μορφές. Πριν από λίγα λεπτά ήταν ακόμη άνθρωποι. Τώρα κρεμόμαστε όλοι μετέωροι, χωρίς δεσμούς γιατί δεν ανήκουμε πουθενά: η δυσκολία για εμάς είχε τελειώσει. Η μοναξιά όλο με τυλίγει και δεν είσαι εδώ να χαμογελάσεις. Δεν βγάζεις τη μάσκα. Μένεις ακίνητος, να κοιτάς. Γύρω μάσκες και όχι πρόσωπα.

Δεν μπορώ να μείνω.  Ο κόσμος με τραβάει να πάω μαζί του. Δεν προσπαθώ να σωθώ άλλο. Δεν του αντιστέκομαι. Νιώθω τη γη κάτω από τα πόδια μου, και καταλαβαίνω ότι μέχρι εδώ είναι το νήμα της ζωής για μένα.

Ξάπλωσα στο χώμα.

Κοίταξα για μία τελευταία φορά πάνω…

Χαρούμενα,

Περήφανα,

Κουρασμένα,

Πρόσωπα.

 

Γύρω από ένα κερί.

 

Ίδια και άλλα.

Χαρούμενα,

Περήφανα,

Κουρασμένα,

Πρόσωπα.

 

Γύρω από ένα κερί.

-το τελευταίο αυτή τη φορά

 

Και τα πρόσωπα,

Στεναχωριούνται.

Λες και βοήθησαν.

Λες και έβγαλαν τη μάσκα,

Γι’ αυτόν που προχωράει κάθε χρόνο,

Αργά και σταθερά,

Το βήμα του τέλους.

 

Εκπλήσσονται με την είδηση θανάτου.

_____
Το διήγημα μικρής φόρμας (flash fiction) «Είδηση θανάτου» της Μαρίνας Μητρούλια  προκρίθηκε στη λογοτεχνική άμιλλα που οργάνωσε η πολιτισμική συλλογικότητα της Πάτρας «Αορτή» με θέμα «Μάσκα και πρόσωπο».

Εικόνα: Giuseppe Gradella