Πολιτισμός είναι η ποιότητα της καθημερινής ζωής των ανθρώπων σε όλες τις εκφράσεις της. Η ποιότητα των αναγκών, των αναστοχασμών και των οραμάτων. Η ποιότητα της κατοικίας, της γειτονιάς, της πόλης και του περιβάλλοντα φυσικού χώρου. Η ποιότητα της εργασίας, της ανάπαυσης και του ελεύθερου χρόνου. Η ποιότητα των ανθρώπινων σχέσεων και των κοινωνικών δομών.Πολιτισμός είναι η γλώσσα, τα ήθη και έθιμα, η παιδεία, η εργασία, η ψυχαγωγία, η σωματική και ψυχική υγεία, οι θεσμοί συμμετοχικής δημοκρατίας.Πολιτισμός είναι κάθε μορφή τέχνης, με έμφαση στην πρωτογενή και ερασιτεχνική δημιουργία.Πολιτισμός είναι μια συνεχής πορεία απελευθέρωσης του ατόμου και των κοινωνιών. Μια πορεία αυτογνωσίας και συνάντησης με το διαφορετικό (φυλή, φύλο, θρησκεία, συνήθεια, τόπο).Πολιτισμός είναι η ιστορική μνήμη, ο αναστοχασμός και η δημιουργική σύνδεση με το σήμερα.Πολιτισμός,είναι μια μεγάλη ομπρέλα που χωράει από κάτω της, όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης, από τη παρακολούθηση ή το ανέβασμα μιας θεατρικής παράστασης μέχρι τον κάδο απορριμμάτων/ανακύκλωσης και το περιεχόμενό του.Πολιτισμός θα πει να γιατρεύεις πληγές, που άνοιξαν και ανοίγουν τα απάνθρωπα μοντέλα καπιταλιστικής εκμετάλλευσης ανθρώπων και φύσης. Τα μοντέλα αλλοτρίωσης, μαζικοποίησης και υπερσυγκέντρωσης.Πολιτισμός είναι να φροντίζεις την αυλή σου, το χωριό σου, την γειτονιά και την πόλη σου, να έχεις πεζοδρόμια να περπατάς, στέγαστρα να περιμένεις, πλατείες να ρεμβάζεις, παιδικές χαρές, προσβάσιμες ακρογιαλιές, ρέματα, δάση και βουνά να σε βρίσκουν, εργαστήρια και χώρους δημιουργίας για όλες τις τέχνες.Πολιτισμός είναι να υπερασπίζεσαι τα «κοινά αγαθά», στη ζωή και στην τέχνη, να συναντάς τους άλλους και τη φύση, να στοχάζεσαι μια καλύτερη ζωή>Εκκινώντας από τις διαχρονικά πανανθρώπινες αξίες της αριστεράς και των κινημάτων, για την πόλη, τους πολίτες, τις ιδέες και τις δράσεις. Φίλοι και φίλες, έξοδον επιχειρούμε με την πολιτισμική μας συλλογικότητα/ιστοσελίδα. Το όνομα αυτής, «αορτή».____*Από τα λεξικά: ΑΟΡΤΗ, η πρώτη και κυριότερη αρτηρία του σώματος. ΑΟΡΤΗ, εκφύεται από το αρτηριακό στόμιο της αριστερής κοιλίας της καρδιάς. ΑΟΡΤΗ, από εδώ διοχετεύεται το ερυθρό, πλούσιο σε οξυγόνο αίμα, σε ολόκληρο τον οργανισμό.Ιδρυτική ομάδα: Γιάννης Αναγνωστόπουλος, Μάρω Γαλάνη, Πόλυ Γεωργακοπούλου, Γιάννης Ζαρκάδης, Μαρία Κουρμπανά, Βασίλης Λαδάς, Κώστας Μαλαμής, Βαγγέλης Μαντάς, Λίλα Μιαούλη, Γιάννης Η. Παππάς, Βαγγέλης Πολίτης, Αγγελική Φραγκούλια, Βασίλης Χριστόπουλος.

 Μηνύματα στο κινητό

Βασίλης Λαδάς

 

Πάλι η Κλειώ μήνυμα: Είναι η φωτογραφία του Τσε με μια νάιλον μπλε ιατρική μάσκα, περασμένη σαν φουλάρι στον λαιμό. Ο Τσε είναι ένα συμπαθητικό κοπρόσκυλο που της το άφησε ο Ανδρέας, ο πρώην της, όταν έφυγε για διδακτορικό στο Λονδίνο. Της στέλνω τρία θαυμαστικά. Πηγαίνω στην κουζινίτσα να χτυπήσω έναν κρύο καφέ όταν έρχεται νέο μήνυμα: « Πηγαίνουμε με Χριστίνα σωματική άσκηση στο Νότιο Πάρκο. Έρχεσαι;» Απαντώ: «Γράφω κάτι». Με το κύπελλο το νεσκαφέ την αράζω μπροστά στην τηλεόραση, στο χωλ, που το έχω μετατρέψει, σε μικρό σαλόνι. Πέφτω σε συζήτηση για την πανδημία. Παρουσιαστές, επίσημοι, μαϊντανοί στα παράθυρα, όλοι με νάυλονν μπλε ιατρικές μάσκες. Η υφυπουργός Υγείας στο στούντιο με κόκκινη υφασμάτινη μάσκα με λευκά κρινάκια. Όλοι, μύτες στόμα μέσα στη μάσκα. Αφαιρένομαι, σχεδόν κοιμάμαι όταν έρχεται νέο μήνυμα από Κλειώ: Φωτογραφία της Κλειώς, της Χριστίνας και του Τσε στο Νότιο Πάρκο. Ο Τσε με τη μάσκα φουλάρι. Κλειώ και Χριστίνα με μύτη στόμα μέσα στη μάσκα. Απαντώ: «Να κρατάτε αποστάσεις».

Το πρόβλημά μου με τις μάσκες είναι ότι όταν βάζω τη μύτη μέσα θολώνουν από την ανάσα τα γυαλιά μου και δεν βλέπω. Η Κλειώ και η Χριστίνα δε φορούν γυαλιά. Η Χριστίνα είναι διάσημη για τα ωραία της πόδια και τη μεγάλη της μύτη. «Συρανό ντε Μπρεζεράκ» την αποκαλώ στην Κλειώ. «Με τη μύτη της θα μπορούσε να ξιφομαχήσει». Της λέω κι άλλα τέτοια και η Κλειώ γελά χαιρέκακα καίτοι είναι φίλες κολλητές με τη Χριστίνα. Και οι δυο τους μεταπτυχιακές στην Αρχιτεκτονική. Εγώ μεταπτυχιακός στους Χημικούς Μηχανικούς. Η Χριστίνα από την Πάτρα, η Κλειώ από τη Θεσσαλονίκη, εγώ από την Καλαμάτα.

Συνεχίζω να ακούω τη συζήτηση. Μιλάνε τώρα για τη χρησιμότητα της μάσκας. Παίρνω μια μάσκα μπλε νάιλον ιατρική που είχα κρεμασμένη στον καλόγερο, στο χωλ – σαλόνι, πλάι στο μπουφάν μου και τη φορώ, την τραβάω προς τα πάνω και κλείνω μέσα της τα μάτια μου. Μέσα και η μύτη αλλά το στόμα έξω. Την κατεβάζω, κλείνω μύτη στόμα, τα μάτια έξω, αρχίζουν να θολώνουν τα γυαλιά μου. Την κρεμάω στον καλόγερο, μπαίνω στο υπνοδωμάτιο όπου πάνω σε κάτι αστυνομικά μυθιστορήματα, στο πάτωμα, ήταν παρατημένη μια πλαστική μάσκα του Anonymus. Βγάζω τα γυαλιά, την φορώ. Μέσα μύτη, στόμα, μέτωπο αλλά στα μάτια υπήρχαν δύο ανοίγματα για να βλέπεις. Φορώ από πάνω της τα γυαλιά μου, στέκονται δύσκολα και θολώνουν. Μπαίνω στο μπάνιο -μια ντουζιέρα δηλαδή, ο απόπατος, μια λεκάνη να πλένεις τα χέρια και πάνω της ένας καθρέφτης- κοιτάγομαι στον καθρέφτη. Με τα γυαλιά πάνω από την πλαστική μάσκα το θέαμα είναι αποτρόπαιο. Την βγάζω, πηγαίνω στο χωλ και ξαναφορώ τη νάιλον ιατρική μάσκα. Και τότε μου έρχεται η ιδέα πως θα μπορούσε μια νάιλον ιατρική μάσκα να καλύπτει όλο το πρόσωπο και στη θέση των ματιών να έχει δύο ανοίγματα να βλέπεις. Βγάζω τη μάσκα και με το ψαλίδι ανοίγω δύο ανοίγματα στη θέση των ματιών. Την φοράω, μέσα η μύτη, το στόμα έξω, πάνω από τη μάσκα φοράω τα γυαλιά και δεν έχω κανένα πρόβλημα. Οι ιδέες φέρνουν τα χρήματα στην Αμερική, λέει ένας καθηγητής στο τμήμα που δεν με χωνεύει. Να λοιπόν μια ιδέα , μια μάσκα νάιλον ιατρική να καλύπτει όλο το πρόσωπο με ανοίγματα στη θέση των ματιών.

Ανοίγω το κινητό να δω πως ήσαν με τις μάσκες η Κλειώ και η Χριστίνα. Μεγεθύνω στα πρόσωπα για να δω πως θα μπορούσε να υλοποιηθεί  η ιδέα μου. Μέχρι που να φτάνει π.χ. στο μέτωπο. Και τότε παρατηρώ τα μάτια της Χριστίνας. Μεγάλα αμυγδαλωτά, με ένα βαθύ καστανί χρώμα στις κόρες. Τόσο καιρό η ματιά μου έπεφτε στη μύτη της και δεν έβλεπα τα μάτια της.

Νέο μήνυμα από Κλειώ «Πάμε σπίτι μου για μακαρόνια με πιπεριές και τόνο». Η σπεσιαλιτέ της. «Έρχομαι» απαντώ. Θα πήγαινα να δω τα μάτια της Χριστίνας.

_____

Το διήγημα μικρής φόρμας (flash fiction) «Μηνύματα στο κινητό» του Βασίλη Λαδά προκρίθηκε στη λογοτεχνική άμιλλα που οργάνωσε η πολιτισμική συλλογικότητα της Πάτρας «Αορτή» με θέμα «Μάσκα και πρόσωπο».

pic: Library archives Canada, Christie Street Hospital, 1944