Πολιτισμός είναι η ποιότητα της καθημερινής ζωής των ανθρώπων σε όλες τις εκφράσεις της. Η ποιότητα των αναγκών, των αναστοχασμών και των οραμάτων. Η ποιότητα της κατοικίας, της γειτονιάς, της πόλης και του περιβάλλοντα φυσικού χώρου. Η ποιότητα της εργασίας, της ανάπαυσης και του ελεύθερου χρόνου. Η ποιότητα των ανθρώπινων σχέσεων και των κοινωνικών δομών.Πολιτισμός είναι η γλώσσα, τα ήθη και έθιμα, η παιδεία, η εργασία, η ψυχαγωγία, η σωματική και ψυχική υγεία, οι θεσμοί συμμετοχικής δημοκρατίας.Πολιτισμός είναι κάθε μορφή τέχνης, με έμφαση στην πρωτογενή και ερασιτεχνική δημιουργία.Πολιτισμός είναι μια συνεχής πορεία απελευθέρωσης του ατόμου και των κοινωνιών. Μια πορεία αυτογνωσίας και συνάντησης με το διαφορετικό (φυλή, φύλο, θρησκεία, συνήθεια, τόπο).Πολιτισμός είναι η ιστορική μνήμη, ο αναστοχασμός και η δημιουργική σύνδεση με το σήμερα.Πολιτισμός,είναι μια μεγάλη ομπρέλα που χωράει από κάτω της, όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης, από τη παρακολούθηση ή το ανέβασμα μιας θεατρικής παράστασης μέχρι τον κάδο απορριμμάτων/ανακύκλωσης και το περιεχόμενό του.Πολιτισμός θα πει να γιατρεύεις πληγές, που άνοιξαν και ανοίγουν τα απάνθρωπα μοντέλα καπιταλιστικής εκμετάλλευσης ανθρώπων και φύσης. Τα μοντέλα αλλοτρίωσης, μαζικοποίησης και υπερσυγκέντρωσης.Πολιτισμός είναι να φροντίζεις την αυλή σου, το χωριό σου, την γειτονιά και την πόλη σου, να έχεις πεζοδρόμια να περπατάς, στέγαστρα να περιμένεις, πλατείες να ρεμβάζεις, παιδικές χαρές, προσβάσιμες ακρογιαλιές, ρέματα, δάση και βουνά να σε βρίσκουν, εργαστήρια και χώρους δημιουργίας για όλες τις τέχνες.Πολιτισμός είναι να υπερασπίζεσαι τα «κοινά αγαθά», στη ζωή και στην τέχνη, να συναντάς τους άλλους και τη φύση, να στοχάζεσαι μια καλύτερη ζωή>Εκκινώντας από τις διαχρονικά πανανθρώπινες αξίες της αριστεράς και των κινημάτων, για την πόλη, τους πολίτες, τις ιδέες και τις δράσεις. Φίλοι και φίλες, έξοδον επιχειρούμε με την πολιτισμική μας συλλογικότητα/ιστοσελίδα. Το όνομα αυτής, «αορτή».____*Από τα λεξικά: ΑΟΡΤΗ, η πρώτη και κυριότερη αρτηρία του σώματος. ΑΟΡΤΗ, εκφύεται από το αρτηριακό στόμιο της αριστερής κοιλίας της καρδιάς. ΑΟΡΤΗ, από εδώ διοχετεύεται το ερυθρό, πλούσιο σε οξυγόνο αίμα, σε ολόκληρο τον οργανισμό.Ιδρυτική ομάδα: Γιάννης Αναγνωστόπουλος, Μάρω Γαλάνη, Πόλυ Γεωργακοπούλου, Γιάννης Ζαρκάδης, Μαρία Κουρμπανά, Βασίλης Λαδάς, Κώστας Μαλαμής, Βαγγέλης Μαντάς, Λίλα Μιαούλη, Γιάννης Η. Παππάς, Βαγγέλης Πολίτης, Αγγελική Φραγκούλια, Βασίλης Χριστόπουλος.

 

Το τελευταίο του πακέτου

Κωνσταντίνος Μάνης

 

Είχε εντοπίσει εδώ και κάμποσες μέρες μια πολυκατοικία όπως την ήθελε:  Γύρω από το Πολυτεχνείο, χωρίς θυρωρό και κυρίως, με απρόσκοπτη πρόσβαση στην ταράτσα.  Όταν αισθάνθηκε ότι ήταν έτοιμος για την «επιχείρηση», φόρεσε το σακάκι με το σήμα της «Εταιρείας  Υδρεύσεως», ένα φθαρμένο μπλουτζήν που να μοιάζει ρούχο της δουλειάς, σε μια κωλότσεπη ένα γαλλικό κλειδί να εξέχει, ένα τσαντάκι με εργαλεία, μέσα στα οποία, ένα μπογαλάκι τυλιγμένο σε σπάγκους. Όλα τα υπόλοιπα, εκτός από το μπογαλάκι, ήταν για το ξεκάρφωμα. Σε περίπτωση που τον πετύχει κάποιος ένοικος και τον ρωτήσει «τι θέλεις εδώ;», να χει έτοιμη την απάντηση.  «Είμαι της Υδρεύσεως και με στείλανε για μια διαρροή».

Δεν χρειάστηκε τίποτα τέτοιο. Ανέβηκε στην ταράτσα και έδεσε το μπογαλάκι στο κάγκελο. Άνοιξε το πακέτο με τα τσιγάρα, ένα Καρέλια Αγρινίου, διαπίστωσε με θλίψη ότι ήταν το τελευταίο και το άναψε. Τράβηξε δύο τρεις γερές τζούρες, το κοίταξε καλά, «άντε άλλες δύο» σκέφτηκε, τις ρούφηξε κι αυτές. Τοποθέτησε το αναμμένο τσιγάρο σε μια τέτοια θέση που σε λίγο θα έκαιγε το σκοινάκι που κράταγε τον μπόγο–ρολό. Ο ωρολογιακός  μηχανισμός του ερασιτέχνη!

Έφυγε σχετικά γρήγορα, όχι τόσο όσο να κινήσει υποψίες. Ήθελε πολύ να καθίσει σε μια άσχετη γωνιά και να δει τους χαφιέδες και τους ασφαλίτες να τρέχουν από δω κι από κει πανικόβλητοι όταν το πανό έχει ξετυλιχτεί κατακόρυφα και μαζί μ αυτό έχουν πέσει κι ένα σωρό τρικάκια.  Το πανό που γράφει «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» και τα τρικάκια «ΚΑΤΩ Η ΝΕΑ ΧΟΥΝΤΑ» από την μια μεριά, «ΕΞΩ Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΧΑΦΙΕΔΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ» από την άλλη.

Η απόλαυσή του θα ήταν πιο ολοκληρωμένη αν κάπνιζε κι ένα τσιγάρο. Άνοιξε το πακέτο ξέροντας ότι είναι άδειο. Το ξανάκλεισε, έβγαλε και το πορτοφόλι του ξέροντας ότι δεν έχει παρά δυο τρεις δραχμές - δε φτάνουν για τσιγάρα.  Κατηφόρισε την οδό Στουρνάρη προς τη Μάρνη. Γύριζε το κεφάλι προς τα πίσω κάθε τόσο. Οι ασφαλίτες είχαν ξαμοληθεί να μαζεύουν τα τρικάκια  και να προσπαθούν να μπουν στη πολυκατοικία για να κατεβάσουν το πανό. Φοιτητές και φοιτήτριες κοιτούσαν το θέαμα μέσα από τα κάγκελα του Πολυτεχνείου. Άρχισε να σιγοσφυρίζει το σκοπό:

Χωρίς τσιγάρο και  δουλειά

 Απόψε, απόψε,                         

το δάκρυ του κυλά…

Ανηφορίζει ένας τύπος που του φαίνεται για  φοιτητής:

-       Ρε φίλε, έχεις ένα τσιγάρο;

______

Το διήγημα μικρής φόρμας (flash fiction) «Το τελευταίο του πακέτου» του Κωνσταντίνου Μάνη προκρίθηκε στη λογοτεχνική άμιλλα που οργάνωσε η πολιτισμική συλλογικότητα της Πάτρας «Αορτή» με θέμα «Μάσκα και πρόσωπο».

Eικόνα: unknown creator