Πέμπτη 2 Απριλίου 2020

ΤΟ ‘ΝΑ ΧΕΡΙ ΝΙΒΕΙ Τ’ ΑΛΛΟ …
[
συνέχεια ΙΙΙ ]

Όσο διαρκεί ο αντισυνταγματικός εγκλεισμός μας στο σπίτι (οι άστεγοι και οι σκηνίτες  εξαιρούνται φαντάζομαι), θα κάνουμε συντροφιά με ένα βραδινό σημείωμα στην αορτή.
του ΓΙΑΝΝΗ ΖΑΡΚΑΔΗ 


Ημέρα δεκάτη (01ΑΠΡ20)
Το «αθώο» ανοσοποιητικό μας σύστημα αντιμετωπίζει έναν «εχθρό», που δεν του «αρέσει» να είναι επιθετικός και ιδίως θανατηφόρος, όπως συμβαίνει με όλους τους παθογόνους μικροοργανισμούς. Γιατί έτσι, μαζί με το θύμα «πεθαίνουν» κι αυτοί, και δεν το «θέλουν». Γι’ αυτό και προτιμούν ξενιστές, σαν την νυχτερίδα ή τον παγκολίνο, για να αναφέρουμε δύο οργανισμούς που αποτελούν δεξαμενές φυσιολογικής ή ασυμπτωματικής παρουσίας ιών
SARS , οι οποίοι μοιάζουν πολύ, με τον SARS-CoV-2, που είναι δικός μας τώρα. Από που ακριβώς μας ήρθε, δεν ξέρουμε ακόμη.
Από την άλλη, και το δικό μας ανοσοποιητικό σύστημα είναι πολύ σοφό, και έχει σοφά εξελιχθεί με τρόπο που να μη σκοτώνει με τη μία, τον παθογόνο μικροοργανισμό. Προσπαθεί να τον περιορίσει και να τον «γνωρίσει» καλύτερα, από πολλές πλευρές του, ώστε να αναπτύξει μια πολύμορφη/πολύτροπη  απόκριση εναντίον του, όταν ξαναεμφανιστεί (ανοσοανοχή, tolerance). Έτσι, αν πάθει κάποια βλάβη η άλφα μορφή απόκρισης να μπορεί ο ξενιστής να χρησιμοποιήσει μιάν άλλη. Όπως ακριβώς η γάτα το ποντίκι. Ποτέ δεν το σκοτώνει με τη μία, αλλά «παίζει» μαζί του, δίνοντας με επιμέλεια ένα ζωντανό μάθημα εκπαίδευσης στα γατάκια της.
Η ευρωστία, η υγεία με την ευρύτερη έννοια, ενός οργανισμού ή ενός συστήματος, μας το έχει μάθει καλά η εξέλιξη, βρίσκεται στην πολυμορφία και την διαφοροποίηση. Μάθημα που αξίζει να πάρουμε (έστω και εξ αποστάσεως) για τις σχέσεις μας, για τις κοινότητες και τις κοινωνίες μας, για την συμβίωση μέσα στο άγριο και φυσικό περιβάλλον. Για την δύναμη και την ευλογία της ποικιλομορφίας και του διαφορετικού. Γιατί ευλογία είναι, όταν μας επισκέπτεται το καινούργιο, το «ξένο», το «άλλο», ιδιαίτερα για τις κοινωνίες μας, για τον πολιτισμό, για την γλώσσα μας. Μόνο τότε δημιουργείται η απόκριση, η αντίδραση, η γνωριμία και η «κουβέντα» μαζί του, το πάντρεμα. Το έχουμε μπροστά μας εξάλλου κάθε στιγμή, στην πυρηνική του μορφή, στο ζευγάρωμα. Χωρίς αυτό, όλα πεθαίνουν, όπως και χωρίς αντιγόνο κάθε ανοσοποιητικό σύστημα καταρρέει.

Μένουμε σπίτι, μένουμε άνθρωποι, μένουμε πολίτες/σες
ΥΓ. Σαν ψέματα φαντάζουν όλα, τόσες πολλές πρωταπριλιές

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου