Πολιτισμός είναι η ποιότητα της καθημερινής ζωής των ανθρώπων σε όλες τις εκφράσεις της. Η ποιότητα των αναγκών, των αναστοχασμών και των οραμάτων. Η ποιότητα της κατοικίας, της γειτονιάς, της πόλης και του περιβάλλοντα φυσικού χώρου. Η ποιότητα της εργασίας, της ανάπαυσης και του ελεύθερου χρόνου. Η ποιότητα των ανθρώπινων σχέσεων και των κοινωνικών δομών.Πολιτισμός είναι η γλώσσα, τα ήθη και έθιμα, η παιδεία, η εργασία, η ψυχαγωγία, η σωματική και ψυχική υγεία, οι θεσμοί συμμετοχικής δημοκρατίας.Πολιτισμός είναι κάθε μορφή τέχνης, με έμφαση στην πρωτογενή και ερασιτεχνική δημιουργία.Πολιτισμός είναι μια συνεχής πορεία απελευθέρωσης του ατόμου και των κοινωνιών. Μια πορεία αυτογνωσίας και συνάντησης με το διαφορετικό (φυλή, φύλο, θρησκεία, συνήθεια, τόπο).Πολιτισμός είναι η ιστορική μνήμη, ο αναστοχασμός και η δημιουργική σύνδεση με το σήμερα.Πολιτισμός,είναι μια μεγάλη ομπρέλα που χωράει από κάτω της, όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης, από τη παρακολούθηση ή το ανέβασμα μιας θεατρικής παράστασης μέχρι τον κάδο απορριμμάτων/ανακύκλωσης και το περιεχόμενό του.Πολιτισμός θα πει να γιατρεύεις πληγές, που άνοιξαν και ανοίγουν τα απάνθρωπα μοντέλα καπιταλιστικής εκμετάλλευσης ανθρώπων και φύσης. Τα μοντέλα αλλοτρίωσης, μαζικοποίησης και υπερσυγκέντρωσης.Πολιτισμός είναι να φροντίζεις την αυλή σου, το χωριό σου, την γειτονιά και την πόλη σου, να έχεις πεζοδρόμια να περπατάς, στέγαστρα να περιμένεις, πλατείες να ρεμβάζεις, παιδικές χαρές, προσβάσιμες ακρογιαλιές, ρέματα, δάση και βουνά να σε βρίσκουν, εργαστήρια και χώρους δημιουργίας για όλες τις τέχνες.Πολιτισμός είναι να υπερασπίζεσαι τα «κοινά αγαθά», στη ζωή και στην τέχνη, να συναντάς τους άλλους και τη φύση, να στοχάζεσαι μια καλύτερη ζωή>Εκκινώντας από τις διαχρονικά πανανθρώπινες αξίες της αριστεράς και των κινημάτων, για την πόλη, τους πολίτες, τις ιδέες και τις δράσεις. Φίλοι και φίλες, έξοδον επιχειρούμε με την πολιτισμική μας συλλογικότητα/ιστοσελίδα. Το όνομα αυτής, «αορτή».____*Από τα λεξικά: ΑΟΡΤΗ, η πρώτη και κυριότερη αρτηρία του σώματος. ΑΟΡΤΗ, εκφύεται από το αρτηριακό στόμιο της αριστερής κοιλίας της καρδιάς. ΑΟΡΤΗ, από εδώ διοχετεύεται το ερυθρό, πλούσιο σε οξυγόνο αίμα, σε ολόκληρο τον οργανισμό.Ιδρυτική ομάδα: Γιάννης Αναγνωστόπουλος, Μάρω Γαλάνη, Πόλυ Γεωργακοπούλου, Γιάννης Ζαρκάδης, Μαρία Κουρμπανά, Βασίλης Λαδάς, Κώστας Μαλαμής, Βαγγέλης Μαντάς, Λίλα Μιαούλη, Γιάννης Η. Παππάς, Βαγγέλης Πολίτης, Αγγελική Φραγκούλια, Βασίλης Χριστόπουλος.

Για το ρόλο της τέχνης |στην εποχή του κορονοϊού|
πρώτη δημοσίευση  στην «Εποχή»

του Τριαντάφυλλου Η. Κωτόπουλου

Η τέχνη είναι ένα κάποιο καταφύγιο. Όχι το μοναδικό. Από τη λογική της αλτουσεριανής «έγκλησης» μέχρι το σημερινό, σχεδόν παγκόσμιο, «οικειοθελή εγκλεισμό», η τέχνη επιχειρεί να μας προστατέψει, ως ένα βαθμό, από τον αρχέγονο τρόμο. Να εναντιωθεί στο κενό. Στην περίπτωση της «έγκλησης» ο άνθρωπος σχεδόν πείθεται πως είναι μια ελεύθερη πνευματικά οντότητα και δεν αντιλαμβάνεται τον όποιο έλεγχο των κοινωνικών δομών τού ασκείται. Στην περίπτωση του «εγκλεισμού» ο καθένας μας προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του πως συνειδητά και θελημένα πειθαρχεί στις κρατικές επιβολές.

Οι λογοτεχνικές και ευρύτερα καλλιτεχνικές δυστοπικές αναπαραστάσεις και περιγραφές ωχριούν μπροστά στη βιωματική μετά-ανάλυση του covid19 στο 2020∙ το έτος της αριστείας κατά πολλούς. Ερμηνευτές, συνωμοσιολόγοι, γιατροί, νοσηλευτές, πρόσφυγες, άστεγοι, άνεργοι της τελευταίας στιγμής, όλοι μας πρωταγωνιστές σε πραγματικές δυστοπικές κοινωνίες.

Ο ποιητικός λόγος τον οποίο υπηρετώ από μικρό παιδί είναι το δικό μου καταφύγιο.

Ως ακαδημαϊκός δάσκαλος διαβάζω, διορθώνω, γράφω, παραδίδω μαθήματα. Ως ποιητής απολαμβάνω την ανάγνωση και τη γραφή σαν να ήταν το πρώτο μου ατέλειωτο φιλί μαζί τους. Είμαι πιο ήρεμος. Επιδιώκω αφενός τη θυμοσοφία αφετέρου τη διατύπωση με μεγαλύτερη ενάργεια του συναισθήματός μου. Όπως μας δίδαξαν ο Καβάφης και ο ποιητής Μπόρχες, δηλαδή. Με έναν ειδικό τρόπο χρήση της διάνοιας. Καμία διάθεση να αναδείξω ή να στηλιτεύσω τις ακραίες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που δημιουργούνται εν βρασμώ, επικαιρικά.

Στο μεταξύ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αρκετοί «καλλιτέχνες» βαυκαλίζονται πως η δική τους τέχνη καθαγιάζει τις μέρες και τις νύχτες μας. Στις δε μεταξύ τους συνομιλίες θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον να δοκιμάσουμε ένα τροποποιημένο «Μπέκντελ» τεστ (Bechdel test) που να εξετάζει κατά πόσο στις κουβέντες τους αυτές δεν τονίζεται τουλάχιστον μία φορά η σπουδαία συμβολή της δουλειάς ή της πρότασής τους για τη δική μας ψυχική υγεία…

Από την «έγκληση» λοιπόν στον «εγκλεισμό» ή, για να σοβαρολογούμε, στο σπίτι –γιατί εγκλεισμό βιώνουν οι ανάπηροι συμπολίτες μας και οι κάθε είδους έγκλειστοι σε ιδρύματα– συνιστάται η ποικιλότροπη επαφή μας με την αυθεντική τέχνη.

Όχι κ. Φραμπέτι, η κόλαση δεν είναι μια βιβλιοθήκη, ούτε καν σπιτική, αλλά ναι, επιτρέψτε μου να σας παραφράσω, η δική μου κόλαση θα ήταν μια βιβλιοθήκη χωρίς καμία ποιητική συλλογή.

_____

Ο Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος είναι ποιητής και αναπληρωτής καθηγητής Δημιουργικής Γραφής και Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Μακεδονίας