Πολιτισμός είναι η ποιότητα της καθημερινής ζωής των ανθρώπων σε όλες τις εκφράσεις της. Η ποιότητα των αναγκών, των αναστοχασμών και των οραμάτων. Η ποιότητα της κατοικίας, της γειτονιάς, της πόλης και του περιβάλλοντα φυσικού χώρου. Η ποιότητα της εργασίας, της ανάπαυσης και του ελεύθερου χρόνου. Η ποιότητα των ανθρώπινων σχέσεων και των κοινωνικών δομών.Πολιτισμός είναι η γλώσσα, τα ήθη και έθιμα, η παιδεία, η εργασία, η ψυχαγωγία, η σωματική και ψυχική υγεία, οι θεσμοί συμμετοχικής δημοκρατίας.Πολιτισμός είναι κάθε μορφή τέχνης, με έμφαση στην πρωτογενή και ερασιτεχνική δημιουργία.Πολιτισμός είναι μια συνεχής πορεία απελευθέρωσης του ατόμου και των κοινωνιών. Μια πορεία αυτογνωσίας και συνάντησης με το διαφορετικό (φυλή, φύλο, θρησκεία, συνήθεια, τόπο).Πολιτισμός είναι η ιστορική μνήμη, ο αναστοχασμός και η δημιουργική σύνδεση με το σήμερα.Πολιτισμός,είναι μια μεγάλη ομπρέλα που χωράει από κάτω της, όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης, από τη παρακολούθηση ή το ανέβασμα μιας θεατρικής παράστασης μέχρι τον κάδο απορριμμάτων/ανακύκλωσης και το περιεχόμενό του.Πολιτισμός θα πει να γιατρεύεις πληγές, που άνοιξαν και ανοίγουν τα απάνθρωπα μοντέλα καπιταλιστικής εκμετάλλευσης ανθρώπων και φύσης. Τα μοντέλα αλλοτρίωσης, μαζικοποίησης και υπερσυγκέντρωσης.Πολιτισμός είναι να φροντίζεις την αυλή σου, το χωριό σου, την γειτονιά και την πόλη σου, να έχεις πεζοδρόμια να περπατάς, στέγαστρα να περιμένεις, πλατείες να ρεμβάζεις, παιδικές χαρές, προσβάσιμες ακρογιαλιές, ρέματα, δάση και βουνά να σε βρίσκουν, εργαστήρια και χώρους δημιουργίας για όλες τις τέχνες.Πολιτισμός είναι να υπερασπίζεσαι τα «κοινά αγαθά», στη ζωή και στην τέχνη, να συναντάς τους άλλους και τη φύση, να στοχάζεσαι μια καλύτερη ζωή>Εκκινώντας από τις διαχρονικά πανανθρώπινες αξίες της αριστεράς και των κινημάτων, για την πόλη, τους πολίτες, τις ιδέες και τις δράσεις. Φίλοι και φίλες, έξοδον επιχειρούμε με την πολιτισμική μας συλλογικότητα/ιστοσελίδα. Το όνομα αυτής, «αορτή».____*Από τα λεξικά: ΑΟΡΤΗ, η πρώτη και κυριότερη αρτηρία του σώματος. ΑΟΡΤΗ, εκφύεται από το αρτηριακό στόμιο της αριστερής κοιλίας της καρδιάς. ΑΟΡΤΗ, από εδώ διοχετεύεται το ερυθρό, πλούσιο σε οξυγόνο αίμα, σε ολόκληρο τον οργανισμό.Ιδρυτική ομάδα: Γιάννης Αναγνωστόπουλος, Μάρω Γαλάνη, Πόλυ Γεωργακοπούλου, Γιάννης Ζαρκάδης, Μαρία Κουρμπανά, Βασίλης Λαδάς, Κώστας Μαλαμής, Βαγγέλης Μαντάς, Λίλα Μιαούλη, Γιάννης Η. Παππάς, Βαγγέλης Πολίτης, Αγγελική Φραγκούλια, Βασίλης Χριστόπουλος.

ΝΑ ΧΕΡΙ ΝΙΒΕΙ Τ’ ΑΛΛΟ …

[συνέχεια ΧΙV ]

Όσο διαρκεί ο αντισυνταγματικός εγκλεισμός μας στο σπίτι (οι άστεγοι και οι σκηνίτες  εξαιρούνται φαντάζομαι), θα κάνουμε συντροφιά με ένα βραδινό σημείωμα στην αορτή.

του ΓΙΑΝΝΗ ΖΑΡΚΑΔΗ

pic.: Eliot Elisofon  

Ημέρα εικοστή τετάρτη (15ΑΠΡ20)

Θα το επαναλάβουμε. Σήμερα βιώνουμε μια τυφλή και καθολική απομόνωση των πολιτών, με ανυπολόγιστα αποτελέσματα στην σωματική, ψυχική και «οικονομική» τους υγεία. Με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης. Γιατί επέλεξε τον μαζικό αποκλεισμό του «μένουμε στο σπίτι», αντί να θωρακίσει το ΕΣΥ με εξοπλισμό και προσλήψεις μόνιμου προσωπικού από τη μια και να κάνει μαζικά τεστ ιχνηλάτησης του ιού στον πληθυσμό, από την άλλη.

Το βάρος της πρώτης πολιτικής (ΕΣΥ), το επωμίζονται  το προσωπικό των Νοσοκομείων μας (νοσηλευτές, διοικητικοί, προσωπικό καθαριότητας), και τους αξίζουν πολλά. Το βάρος της δεύτερης πολιτικής (τεστ) το επωμίζονται οι εργαζόμενοι (στα καταστήματα τροφίμων και φαρμάκων, οι μεταφορείς όλων των ειδών πρώτης ανάγκης) και τους αξίζουν επίσης πολλά.

Αλλά οι πολίτες δεν μένουν με σταυρωμένα χέρια, περιμένοντας. Αναπτύσσεται ένα πρωτόγνωρο δίκτυο αλληλεγγύης, υπεράσπισης δικαιωμάτων και καταγγελιών βίας και εργοδοτικής αυθαιρεσίας.  Από την συνέλευση «Μένουμε μαζί» και την ιστοσελίδα menoumemazi.org, μέχρι τις κινήσεις #Covid19:Κανένας Μόνος/Καμία Μόνη, #Μένουμε ενεργοί, και #AntivirusSolidarityGR. 

 «…Στην πλώρη ακουμπισμένος, ένας διάφανος

τα κόκαλα μετράει, μένει άφωνος

τρώει την πέτρα σαν ψωμί

ο Καίσαρας Βαλιέχο

άλλο αδερφό δεν έχω

άλλο αδερφό δεν έχω…»

Θανάσης Παπακωνσταντίνου «Διάφανος» (2006)

Σπίτι μένουμε, άνθρωποι μένουμε και παραμένουμε πολίτες/σες

ΥΓ. César Abraham Vallejo Mendoza (16 Μαρτίου 1892 - 15 Απριλίου 1938) γεννήθηκε σ΄ ένα χωριό στις περουβιανές Άνδεις. Πρωτοπόρος αποδομητικός και σουρεαλιστής ποιητής πριν από τους σουρεαλιστές, ασχολήθηκε με την αυτόματη γραφή πριν από τον Μπρετόν, γράφοντας μοντέρνα ποίηση ταυτόχρονα με τους μοντερνιστές. Υπήρξε ένας κινηματίας της ποίησης πολύ προτού γεννηθούν τα ποιητικά ευρωπαϊκά κινήματα. Και για τον λόγο αυτόν η προσφορά του στο ποιητικό στερέωμα είναι μοναδική και ανεκτίμητη. Εμβληματική του ποιητική συλλογή η “Poemas Humanos”, καθρεπτίζοντας την μαρξιστική του παιδεία.