Πολιτισμός είναι η ποιότητα της καθημερινής ζωής των ανθρώπων σε όλες τις εκφράσεις της. Η ποιότητα των αναγκών, των αναστοχασμών και των οραμάτων. Η ποιότητα της κατοικίας, της γειτονιάς, της πόλης και του περιβάλλοντα φυσικού χώρου. Η ποιότητα της εργασίας, της ανάπαυσης και του ελεύθερου χρόνου. Η ποιότητα των ανθρώπινων σχέσεων και των κοινωνικών δομών.Πολιτισμός είναι η γλώσσα, τα ήθη και έθιμα, η παιδεία, η εργασία, η ψυχαγωγία, η σωματική και ψυχική υγεία, οι θεσμοί συμμετοχικής δημοκρατίας.Πολιτισμός είναι κάθε μορφή τέχνης, με έμφαση στην πρωτογενή και ερασιτεχνική δημιουργία.Πολιτισμός είναι μια συνεχής πορεία απελευθέρωσης του ατόμου και των κοινωνιών. Μια πορεία αυτογνωσίας και συνάντησης με το διαφορετικό (φυλή, φύλο, θρησκεία, συνήθεια, τόπο).Πολιτισμός είναι η ιστορική μνήμη, ο αναστοχασμός και η δημιουργική σύνδεση με το σήμερα.Πολιτισμός,είναι μια μεγάλη ομπρέλα που χωράει από κάτω της, όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης, από τη παρακολούθηση ή το ανέβασμα μιας θεατρικής παράστασης μέχρι τον κάδο απορριμμάτων/ανακύκλωσης και το περιεχόμενό του.Πολιτισμός θα πει να γιατρεύεις πληγές, που άνοιξαν και ανοίγουν τα απάνθρωπα μοντέλα καπιταλιστικής εκμετάλλευσης ανθρώπων και φύσης. Τα μοντέλα αλλοτρίωσης, μαζικοποίησης και υπερσυγκέντρωσης.Πολιτισμός είναι να φροντίζεις την αυλή σου, το χωριό σου, την γειτονιά και την πόλη σου, να έχεις πεζοδρόμια να περπατάς, στέγαστρα να περιμένεις, πλατείες να ρεμβάζεις, παιδικές χαρές, προσβάσιμες ακρογιαλιές, ρέματα, δάση και βουνά να σε βρίσκουν, εργαστήρια και χώρους δημιουργίας για όλες τις τέχνες.Πολιτισμός είναι να υπερασπίζεσαι τα «κοινά αγαθά», στη ζωή και στην τέχνη, να συναντάς τους άλλους και τη φύση, να στοχάζεσαι μια καλύτερη ζωή>Εκκινώντας από τις διαχρονικά πανανθρώπινες αξίες της αριστεράς και των κινημάτων, για την πόλη, τους πολίτες, τις ιδέες και τις δράσεις. Φίλοι και φίλες, έξοδον επιχειρούμε με την πολιτισμική μας συλλογικότητα/ιστοσελίδα. Το όνομα αυτής, «αορτή».____*Από τα λεξικά: ΑΟΡΤΗ, η πρώτη και κυριότερη αρτηρία του σώματος. ΑΟΡΤΗ, εκφύεται από το αρτηριακό στόμιο της αριστερής κοιλίας της καρδιάς. ΑΟΡΤΗ, από εδώ διοχετεύεται το ερυθρό, πλούσιο σε οξυγόνο αίμα, σε ολόκληρο τον οργανισμό.Ιδρυτική ομάδα: Γιάννης Αναγνωστόπουλος, Μάρω Γαλάνη, Πόλυ Γεωργακοπούλου, Γιάννης Ζαρκάδης, Μαρία Κουρμπανά, Βασίλης Λαδάς, Κώστας Μαλαμής, Βαγγέλης Μαντάς, Λίλα Μιαούλη, Γιάννης Η. Παππάς, Βαγγέλης Πολίτης, Αγγελική Φραγκούλια, Βασίλης Χριστόπουλος.

ΤΟ ‘ΝΑ ΧΕΡΙ ΝΙΒΕΙ Τ’ ΑΛΛΟ …

[συνέχεια VΙI ]

Όσο διαρκεί ο αντισυνταγματικός εγκλεισμός μας στο σπίτι (οι άστεγοι και οι σκηνίτες  εξαιρούνται φαντάζομαι), θα κάνουμε συντροφιά με ένα βραδινό σημείωμα στην αορτή.

του ΓΙΑΝΝΗ ΖΑΡΚΑΔΗ

Έργο Χρήστου Μαρκίδη

Ημέρα δεκάτη τετάρτη (05ΑΠΡ20)

Λέμε -μη νομίζετε, τηλεφωνικά τα λέμε-γι’ αυτά που μας συμβαίνουν αυτές τις μέρες, ότι είναι «πέραν της φαντασίας μας». Όμως κάθε άλλο. Το αντίθετο μάλιστα. Στη φαντασία μας κυριαρχεί το ωραίον και η ομορφιά. Γι’ αυτό κι απαγορεύεται η καλλιέργειά της, αφήνοντάς την ελεύθερη μόνο στις τέχνες. Κι αυτές στη γυάλα, να μην «μολύνουν» μια κοινωνία που στην πραγματικότητα είναι μόνιμα στην εντατική.

Το σήμερα δεν είναι μια φαντασίωση, αλλά μια σκληρή και απάνθρωπη πραγματικότητα. Όταν βγούμε από αυτήν, γιατί θάρθει η ώρα που θα βγούμε, μέσα από διεργασίες του νου και από πράξεις, ατομικές και συλλογικές, και επιλέξουμε-επιβάλλουμε (η συντριπτική πλειοψηφία εννοώ) ένα κόσμο δικαιότερο και απελευθερωμένο από δεσμά, αυτό ναι, αυτό είναι φαντασία! Κι εκεί ναι, να δούμε και την ατομική ευθύνη και την συλλογική, και μάλιστα σε συνθήκες ελευθερίας. Την ατομική, την βλέπουμε και σήμερα όλες αυτές τις μέρες, να κυμαίνεται σε ύψιστο βαθμό, κι ας μας τσαμπουνάνε ότι δήθεν είναι αόρατη, και κάτω από τη βάση. Την συλλογική υπευθυνότητα μένει να την ασκήσουμε, όχι άπαξ όπως η ανάπηρη δημοκρατία ορίζει, αλλά καθημερινά.

Πάντως προς το παρόν, μένοντας σπίτι, ή καλύτερα περιμένοντας, γιατί αυτό θάπρεπε να ορίζει καλύτερα την ενεργό κατάστασή μας, ας εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία. Όπως, άλλοι  πάντοτε την εκμεταλλεύονται (πάντα θα υπάρχουν;), ακόμα και τώρα. Για να καταπατήσουν δικαιώματα και συμβάσεις, να απολύσουν εργαζόμενους/ες, να πετάξουν ανθρώπους απ’ τα σπίτια τους, να δίνουν ελεημοσύνες και «δευτέραν παρουσία». Για να εγκαταλείπουν πρόσφυγες σε εξαθλιωμένα κέντρα απομόνωσης, να καρπώνονται  κονδύλια του κράτους και να κρατάνε σε ασφυξία το δημόσιο σύστημα περίθαλψης, να χειραγωγούν κάθε πληροφορία, να αυξάνουν τη ματωμένη πίτα τους.

Τι θυμήθηκα τώρα…τους μαυραγορίτες που μου ‘λεγε ο πατέρας μου, και τα «τζάκια» που φτιάχτηκαν στη κατοχή, και μετά «μεγαλούργησαν» οικονομικά αλλά και πολιτικά. Κλέβοντας τις «βοήθειες» που στάλθηκαν για τον χειμαζόμενο λαό, (αφού πρώτα του έστειλαν ναπάλμ στα βουνά της Πίνδου),  πατώντας πάνω στη πείνα, στις ζωές, πάνω στην εξαθλίωση και τα ερείπια. Και βέβαια καμιά «έξοδος» δεν ακολούθησε εκείνη την τραγωδία.

Μένουμε σπίτι, μένουμε άνθρωποι, μένουμε πολίτες/σες

ΥΓ. “ Έσβησε” στις τούρκικες φυλακές η καλλιτέχνιδα Ηelin Βölek (28), μέλος της κολεκτίβας Grup Yorum, μετά από 288 ημέρες απεργία πείνας για τα δημοκρατικά δικαιώματα.