Πολιτισμός είναι η ποιότητα της καθημερινής ζωής των ανθρώπων σε όλες τις εκφράσεις της. Η ποιότητα των αναγκών, των αναστοχασμών και των οραμάτων. Η ποιότητα της κατοικίας, της γειτονιάς, της πόλης και του περιβάλλοντα φυσικού χώρου. Η ποιότητα της εργασίας, της ανάπαυσης και του ελεύθερου χρόνου. Η ποιότητα των ανθρώπινων σχέσεων και των κοινωνικών δομών.Πολιτισμός είναι η γλώσσα, τα ήθη και έθιμα, η παιδεία, η εργασία, η ψυχαγωγία, η σωματική και ψυχική υγεία, οι θεσμοί συμμετοχικής δημοκρατίας.Πολιτισμός είναι κάθε μορφή τέχνης, με έμφαση στην πρωτογενή και ερασιτεχνική δημιουργία.Πολιτισμός είναι μια συνεχής πορεία απελευθέρωσης του ατόμου και των κοινωνιών. Μια πορεία αυτογνωσίας και συνάντησης με το διαφορετικό (φυλή, φύλο, θρησκεία, συνήθεια, τόπο).Πολιτισμός είναι η ιστορική μνήμη, ο αναστοχασμός και η δημιουργική σύνδεση με το σήμερα.Πολιτισμός,είναι μια μεγάλη ομπρέλα που χωράει από κάτω της, όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης, από τη παρακολούθηση ή το ανέβασμα μιας θεατρικής παράστασης μέχρι τον κάδο απορριμμάτων/ανακύκλωσης και το περιεχόμενό του.Πολιτισμός θα πει να γιατρεύεις πληγές, που άνοιξαν και ανοίγουν τα απάνθρωπα μοντέλα καπιταλιστικής εκμετάλλευσης ανθρώπων και φύσης. Τα μοντέλα αλλοτρίωσης, μαζικοποίησης και υπερσυγκέντρωσης.Πολιτισμός είναι να φροντίζεις την αυλή σου, το χωριό σου, την γειτονιά και την πόλη σου, να έχεις πεζοδρόμια να περπατάς, στέγαστρα να περιμένεις, πλατείες να ρεμβάζεις, παιδικές χαρές, προσβάσιμες ακρογιαλιές, ρέματα, δάση και βουνά να σε βρίσκουν, εργαστήρια και χώρους δημιουργίας για όλες τις τέχνες.Πολιτισμός είναι να υπερασπίζεσαι τα «κοινά αγαθά», στη ζωή και στην τέχνη, να συναντάς τους άλλους και τη φύση, να στοχάζεσαι μια καλύτερη ζωή>Εκκινώντας από τις διαχρονικά πανανθρώπινες αξίες της αριστεράς και των κινημάτων, για την πόλη, τους πολίτες, τις ιδέες και τις δράσεις. Φίλοι και φίλες, έξοδον επιχειρούμε με την πολιτισμική μας συλλογικότητα/ιστοσελίδα. Το όνομα αυτής, «αορτή».____*Από τα λεξικά: ΑΟΡΤΗ, η πρώτη και κυριότερη αρτηρία του σώματος. ΑΟΡΤΗ, εκφύεται από το αρτηριακό στόμιο της αριστερής κοιλίας της καρδιάς. ΑΟΡΤΗ, από εδώ διοχετεύεται το ερυθρό, πλούσιο σε οξυγόνο αίμα, σε ολόκληρο τον οργανισμό.Ιδρυτική ομάδα: Γιάννης Αναγνωστόπουλος, Μάρω Γαλάνη, Πόλυ Γεωργακοπούλου, Γιάννης Ζαρκάδης, Μαρία Κουρμπανά, Βασίλης Λαδάς, Κώστας Μαλαμής, Βαγγέλης Μαντάς, Λίλα Μιαούλη, Γιάννης Η. Παππάς, Βαγγέλης Πολίτης, Αγγελική Φραγκούλια, Βασίλης Χριστόπουλος.

 Τα επτά πράσινα γατάκια

Λυκούργος Κουσουλάκος

Τα επτά πράσινα γατάκια γουργούριζαν στη μεγάλη αυτοσχέδια κούνια κοντά στο τζάκι. Ήταν αξιολάτρευτα! Μόνο που δεν μπορούσε να αποφασίσει αν ήταν γατάκια ή μωρά. Έμοιαζαν σαν υβρίδια μωρών και αιλουροειδών! Επίσης, δεν θυμόταν να είχε αντικρύσει ποτέ στην ζωή της μέχρι τώρα πράσινες γάτες. Μόνο πράσινα άλογα έβλεπε στα ψυχεδελικά της όνειρα. Τότε που ήταν στις ουσίες.

Επειδή ήταν πιθανόν να ‘ναι ακόμα στις ουσίες βεβαιωνόταν κάθε βράδυ ότι τα επτά παράξενα γατάκια – ή ό,τι διάολο ήταν, τέλος πάντων – βρίσκονταν στη μεγάλη κούτα μπροστά στο τζάκι. Αφού βέβαια τα τάιζε με αυτοσχέδιο πάντα μπιμπερό την παράξενη γαλάζια ουσία, όχι σαν αυτές που καταβρόχθιζε σε μεγάλες ποσότητες η ίδια στο κοντινό της παρελθόν. Τότε που ζούσε σε έναν κόσμο οπτικών εφφέ.

Μια νύχτα τα βρήκε να φτερουγίζουν με τα γαλάζια και κόκκινα φτερά τους στο σπίτι. Μικρά φτερουγάκια σαν μικρά αγγελούδια, όπως έχουν τα μωρά που παίρνει ο Κύριος. Όπως, δηλαδή, της έλεγε η μάνα της η τρελή του χωριού. Με ιστορικό σχιζοφρένειας, αλλά και ιστορικό πουτάνας για τα προς το ζήν. Για το δικό της καλό ευχόταν να είναι αληθινά τα μικρά πλασματάκια που φρόντιζε απ’ όταν τα βρήκε μέσα στο δάσος, μετά απ’ την πτώση μετεωρίτη, όπως είπαν όλοι.

Τώρα τελευταία περίεργοι τύποι κυκλοφορούσαν στο χωριό κουστουμάτοι και έκαναν περίεργες ερωτήσεις. Αυτοί σίγουρα δεν υπήρχαν στον κόσμο της των ουσιών του παρελθόντος. Ούτε κι η κρυστάλλινη σφαίρα που είχε βρει στα συντρίμμια του μετεωρίτη – αν ήταν μετεωρίτης.

Ένα μεγάλος γαλαζοπράσινος γάτος με όψη διαγαλαξιακού πολεμιστή σαν αυτούς που διάβαζε στα comics που της έφερνε ο εξαφανισμένος πατέρας της, ή σαν αυτούς που έβλεπε όταν ήταν στις ουσίες, ανάδευε τις φτερούγες του κι ερχόταν. Από τα βάθη του διαστήματος ερχόταν με ένα σκάφος σαν μετεωρίτη, σαν ακατέργαστο διαμάντι. Την ώρα που εκείνη σήκωνε τα μάτια στην αστροστόλιστη ρόμπα της Νύχτας. 

Οι περίεργοι τύποι του χωριού πλησίαζαν, το ένιωθε. Έτρεξε αμέσως στο σπίτι και βεβαιώθηκε πως τα επτά πράσινα φτερωτά γατάκια κοιμόντουσαν. Κοιμόντουσαν και γουργούριζαν.

Άνοιξε την ντουλάπα κι έβγαλε την καραμπίνα του πατέρα της. Βγήκε στο μπαλκόνι κι ατένισε την ολόγιομη αυγουστιάτικη σελήνη που καθρεφτιζόνταν πιάτο στα νερά της μεγάλης λίμνης.

Ξαφνικά της φάνηκε πως άκουσε ένα θρόισμα. Με μιαν απότομη κίνηση όπλισε την καραμπίνα και περίμενε.

_____
Το διήγημα μικρής φόρμας (flash fiction) «Τα επτά πράσινα γατάκια» του Λυκούργου Κουσουλάκου  προκρίθηκε στη λογοτεχνική άμιλλα που οργάνωσε η πολιτισμική συλλογικότητα της Πάτρας «Αορτή» με θέμα «Μάσκα και πρόσωπο».

εικόνα: Jeff Wall