ΤΟ ‘ΝΑ ΧΕΡΙ ΝΙΒΕΙ Τ’ ΑΛΛΟ …
[συνέχεια]

Όσο διαρκεί ο αντισυνταγματικός εγκλεισμός μας στο σπίτι (οι άστεγοι και οι σκηνίτες  εξαιρούνται φαντάζομαι), θα κάνουμε συντροφιά με ένα βραδινό σημείωμα στην αορτή.

του ΓΙΑΝΝΗ ΖΑΡΚΑΔΗ 

pic: unknown creator

Ημέρα δεκάτη τρίτη (04ΑΠΡ20)

Πολλές φορές σκεφτόμουνα, τι μοναδικό και ζωογόνο θάτανε να μείνω σπίτι μια καθημερινή μέρα, ή, με παρέα να πήγαινα σε ένα ήσυχο μέρος. Και η παρέα, με παρέα ένα τσίπουρο. Μέρα καθημερινή συλλογιζόμουνα, καθ’ ότι ακόμα εργαζόμενος. Το πρώτο έγινε πραγματικότητα (εικονική είν’ αλήθεια) αλλά επειδή εκείνο το διαζευκτικό ή δεν υπάρχει, εδώ αρχίζουν οι αναπηρίες.

Τι αλήθεια μας συνέβη και η πραγματικότητα ξεπέρασε τη φαντασία; Έρχεται ένας ιός, που ίσως έχασε τον δρόμο του, δεν έχει σημασία από που ξεκίνησε, ποια διαδρομή ακριβώς ακολούθησε, και νάτος! Για μια σύντομη επίσκεψη. Και απ’ ότι φαίνεται, εμείς τεντώσαμε το χέρι μας και τον προσκαλέσαμε μέσα στο σπιτικό μας. Άναυδος ο ίδιος, δεν πίστευε στα μάτια του για ότι επακολούθησε. «Δεν μπορεί, σκεφτότανε, αυτό το τόσο εξελιγμένο είδος, που τόσα έχω ακούσει γι’ αυτό, να μην έχει προνοήσει ώστε τα μέλη του να έχουν ένα εύρωστο ανοσοποιητικό σύστημα κι ένα πολύμορφο μικροβίωμα,  στα σαλόνια του σώματος που με υποδέχτηκαν».

«Δεν μπορεί», συνέχισε την σκέψη του ο ιός «μετά από τόσες κοινωνικές, επιστημονικές και τεχνολογικές επαναστάσεις, να μην έχει φροντίσει την διατροφή του, την κατοικία του, τον αέρα που αναπνέει, τις κοινότητές του, τους συνδαιτημόνες του σ’ αυτόν τον πλανήτη, αφού γνωρίζει καλά (τα διδάσκει στα σχολεία διάολε!) πώς εξελίχθηκε μέχρις εδώ, και τι λεπτές ισορροπίες διακυβεύονται». «Δεν μπορεί αυτό το είδος», συνέχισε ο ιός να διαπιστώνει με έκπληξη «να μην έχει προετοιμάσει-οργανώσει τα συστήματα περίθαλψης, για κείνους που έχουν μεγαλώσει  πολύ κι έχουν προσφέρει πολλά (άκουσα ότι φτάνουν βαθιά γεράματα, και φθίνουν φυσιολογικά), ή για κείνους τους νεότερους με εγγενή προβλήματα υγείας».

«Βέβαια άκουσα» συνεχίζει ο ιός «ότι το είδος αυτό, έχει μονιμοποιήσει κάτι περίεργες συνήθειες, που στα πρώτα του βήματα δεν τις είχε: στήνει συρματοπλέγματα για άτομά του ενώ τα χρειαζούμενα περνάν ελεύθερα, έχει άδεια σπίτια ενώ άτομά του είναι άστεγα, πετάει και θάβει τρόφιμα ενώ άτομά του πεινάνε, κάνει πολέμους, ερημώνει, εκτοπίζει, άλλα άτομα δουλεύουν άλλα άτομα κερδίζουν…ατέλειωτος ο κατάλογος». «Κι ενώ περίμενα να με αντιμετωπίσει (αυτό το προηγμένο είδος) σαν μια οικογένεια, ακόμα και τώρα που λέει ότι είναι  σε πόλεμο μαζί μου, και είναι η πιο κρίσιμη περίοδος στην σύγχρονη ιστορία του, συνεχίζει τον χαβά του!». «Ακόμα κι εγώ» καταλήγει ο ιός «χωρίς νου και γνώση είμαι πιο δημοκρατικός!»

Μένουμε σπίτι, μένουμε άνθρωποι, μένουμε πολίτες/σες

ΥΓ. «Κε αφτό θα περάσι» (Μποστ)

Να σκεφτόμαστε, να ονειρευόμαστε και στο σπίτι

του ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ

pic Kamila Kansy 

Η πανδημία του κορωνοϊού συνιστά μία κρίσιμη, μια εξαιρετική κατάσταση. Όπως όλες οι κρίσιμες καταστάσεις συγχρονίζει τις έγνοιες και την καθημερινότητα όλων μας. Και των πολιτών και της εξουσίας. Καθημερινά μιλάμε για το ίδιο πράγμα, με το αυτί στις ειδήσεις. 70% των Ελλήνων βλέπει καθημερινά τον καθηγητή Σ Τσιόδρα και τους κυβερνητικούς παράγοντες. Η παρουσία του πρώτου νομιμοποιεί και τους δεύτερους.  Η πανδημία έχει δύο ιδιαιτερότητες. Καταρχήν το εύρος, είναι πλανητική. Αυτό επιτρέπει να μην βλέπουμε εχθρό εντός συνόρων. Ο εχθρός φαντάζει αόρατος, ύπουλος, που δεν κάνει διακρίσεις στα θύματα. Αυτό νομιμοποιεί τον λόγο ηγετών κρατών, όπως ο Μακρόν και ο Μητσοτάκης, που δηλώνουν συχνά πυκνά ότι είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα.

Κατά δεύτερον τις συνέπειες. Στις κρίσιμες καταστάσεις (εξεγέρσεις, πολιτικές οικονομικές κρίσεις, πολεμικές συρράξεις…) οι πολίτες βγαίνουν έξω, στο δημόσιο χώρο.  Αντίθετα εδώ μείνουμε σπίτι. Να μην μας βρει ο ιός. Να μην μας χρησιμοποιήσει για να βλάψουμε άλλους. Η δεύτερη συνέπεια αφορά τη διαβίωση. Σε πολλές κρίσεις, κυρίως πολιτικές,  στρεφόμαστε στο μέλλον. Όλα φαίνονται δυνατά. Στην πανδημία στρεφόμαστε στο παρόν. Την κάθε στιγμή. Υπομονή. Να περάσει το κακό και βλέπουμε.

Η υποχρεωτική παραμονή στο σπίτι, με εξαίρεση κυρίως τους επαγγελματίες της υγείας, είναι πρωτόγνωρη. Στον 20^ο αιώνα, βασικό αίτημα των εργαζομένων ήταν η έξοδος από το σπίτι. Το οκτάωρο και ο ελεύθερος χρόνος. Οι γυναίκες διεκδικούσαν δουλειά και ελεύθερο χρόνο. Έτσι, στις εύπορες δυτικές χώρες κυριάρχησε το έξω,  δίνοντας μικρότερη σημασία στο σπίτι. Στην Ελλάδα βασικός χώρος, κυρίως για τις γυναίκες, έμεινε το σπίτι. Η φροντίδα ήταν γι αυτό, όχι για το δημόσιο χώρο. Για τους άνδρες μιας ηλικίας έμεινε το καφενείο. Για τους νέους το έξω.

Το μένω σπίτι δεν σημαίνει το ίδιο πράγμα για όλους, δεν βιώνεται με τον ίδιο τρόπο. Δεν είμαστε ακριβώς όλοι στην ίδια βάρκα. Η τηλεόραση και οι νέες τεχνολογίες άλλαξαν την αντίληψη του μέσα και του έξω ιδιαίτερα για τους γνώστες της τεχνολογίας. Κάποιοι, όλο και περισσότεροι, δουλεύουν από το σπίτι, με τηλεργασία. Σπίτι και χώρος εργασίας ταυτίζονται, όπως πριν από τη βιομηχανική επανάσταση. Ακόμη, πολλοί Έλληνες, ιδιαίτερα οι πλέον χτυπημένοι από την κρίση, πέρασαν πρόσφατα καιρό κλεισμένοι σπίτι γιατί δεν μπορούσαν οικονομικά ή ψυχολογικά να ανταπεξέλθουν. Τέλος, σπίτι με σπίτι διαφέρει. Άλλοι έχουν οικογένεια, άλλοι είναι μονάχοι, άλλοι έχουν σπίτι με ανέσεις, άλλοι όχι. Παντού οι λαϊκές γειτονιές είναι πολύ πιο έντονα χτυπημένες από τις εύπορες.  

Μένω σήμερα σπίτι διαφέρει από αυτό που σήμαινε μερικά χρόνια πριν. Ενέχει, ωστόσο, συνέπειες. Οι ψυχολόγοι εστιάζουν στη μοναξιά και την κατάθλιψη, οι κοινωνιολόγοι στη διάρρηξη των δεσμών και στην ενδοοικογενειακή βία, οι οικονομολόγοι στις οικονομικές συνέπειες, οι της φυσικής αγωγής στη φυσική κατάσταση, οι διατροφολόγοι στη διατροφή και πάει λέγοντας. Αυτά συναρτώνται με το πώς βιώνουμε την κατάσταση, πώς ζούμε μέσα. Ενδεικτικά, πολλοί βλέπουν το σπίτι ως καταφύγιο προφύλαξης από τον ιό. Άλλοι ως μέσο προφύλαξης από το διάχυτο φόβο. Άλλοι συνεχίζουν, μέσω υπολογιστών, δραστηριότητές τους.

Στους μεγάλους κινδύνους τείνουμε να παραιτηθούμε από σχέδια και όνειρα. Ζώντας τη στιγμή ξεχνάμε το αύριο, το μέλλον. Σκεφτόμαστε ότι προέχει η επιβίωση. Όλη μας η προσοχή είναι στραμμένη στην τεχνολογία της επιβίωσης. Μιας επιβίωσης που δεν έχει κάτι ηρωικό ή συλλογικό: να αντισταθώ στον εχθρό για την πατρίδα ή να βοηθήσω στο κοινό καλό. Αντίθετο, έχει όλα τα στοιχεία απόσυρσης και παραίτησης από το δημόσιο χώρο.

 Αυτός ακριβώς είναι και ο μεγάλος κίνδυνος ιδιαίτερα μάλιστα που όλα τα μέτρα που λαμβάνονται μέρα με τη μέρα δεν παρουσιάζονται σαν προσωρινά. Να μη σκεφτούμε το αύριο, να μην κάνουμε όνειρα. Να εθιστούμε στην τεχνογνωσία της καθημερινής επιβίωσης και να αρκεστούμε σε αυτήν. Έτσι το παρόν γίνεται δυσβάστακτο, ανυπόφορο. Μας ωθεί να παραδοθούμε στη βασανιστική τυραννία και σιωπή της στιγμής. Ακόμη χειρότερα να ξεχάσουμε σκέψεις και όνειρα, να αρκεστούμε στα ελάχιστα. Αυτό εννοούσε ο Μ. Φουκώ όταν έκανε λόγο για βιοπολιτική και τεχνολογία της εξουσίας που λειτουργεί σαν το δηλητήριο του Μιθριδάτη.  Μας εθίζει στο νέο καθεστώς αλήθειας. Έτσι, ακυρώνεται η μεγάλη ειδοποιός διαφορά του ανθρώπου, να σκέφτεται το αύριο, να το ετοιμάζει. Χωρίς φόβο, με το χαμόγελο, γιατί όπως σημείωνε ο ποιητής, το μέλλον έχει πολύ ξηρασία.

ΤΟ ‘ΝΑ ΧΕΡΙ ΝΙΒΕΙ Τ’ ΑΛΛΟ …
[συνέχεια]

Όσο διαρκεί ο αντισυνταγματικός εγκλεισμός μας στο σπίτι (οι άστεγοι και οι σκηνίτες  εξαιρούνται φαντάζομαι), θα κάνουμε συντροφιά με ένα βραδινό σημείωμα στην αορτή.

του ΓΙΑΝΝΗ ΖΑΡΚΑΔΗ 

pic: Robert Mapplethorpe

Ημέρα δωδεκάτη (03ΑΠΡ20)

Το χθεσινό σημείωμα, δάνειο από άρθρο της  δημοσιογράφου Sonia Shah, αφορούσε στις αδηφάγες και αποικιοκρατικές πολιτικές εταιριών/κρατών/αγορών, σε πλανητικό πλέον επίπεδο, εναντίων της «άγριας φύσης» και την συσχέτισή τους με παρελθούσες, παρούσες και μέλλουσες πανδημίες.

Το σημερινό, είναι επίσης δάνειο-σταχυολόγηση, από ένα εξαιρετικό άρθρο του Άρη Στυλιανού (Καθ. Φιλοσοφίας ΑΠΘ) δημοσιευμένο πριν 4 μέρες στο Documento, και αφορά στα ζητήματα δημοκρατίας που θέτουν οι πολιτικές των «περιοριστικών» μέτρων. Στην ουσία,  ο ΑΣ κωδικοποιεί ένα διάλογο τριών σύγχρονων φιλοσόφων, των Τζόρτζιο Αγκάµπεν, Ροµπέρτο Εσπόζιτο και Ζαν-Λικ Νανσί, με αναφορές στον Αριστοτέλη, τον Πασκάλ, τον Σπινόζα, τον Φουκό και τον Μπαλιμπάρ.

Υποστηρίζει ο ΑΣ… “Υπό κανονικές συνθήκες αυτή η πρακτική της αποµόνωσης και του εγκλεισµού είναι αφύσικη, αφόρητη και απάνθρωπη. Όμως σήμερα μοιάζει η μόνη ρεαλιστική προοπτική µας. Για πόσο χρόνο; Αγνωστο. Κι έτσι αρχίζουν τα δύσκολα. ∆ιότι εµείς οι άνθρωποι δεν είµαστε φτιαγµένοι από µονωτικά υλικά, δεν είµαστε  αποµονωµένες ατοµικότητες, παρά τα όσα πρεσβεύει ένας αγοραίος ακραίος φιλελευθερισµός. Ασφαλώς υπάρχουµε ως άτοµα καταρχήν, ωστόσο τα άτοµα δεν συγκροτούνται ως τέτοια παρά µόνο µέσα από τις µεταξύ τους διατοµικές σχέσεις ή –ακόµη καλύτερα– µέσα από τη διατοµική τους συνάφεια και συσχέτιση, δηλαδή εντός ενός καθεστώτος διατοµικότητας. Τα ανθρώπινα άτοµα συγκροτούνται διατοµικά, δηλαδή µε συλλογικό και µε κοινωνικό τρόπο”.

…“Με αφορµή την εξάπλωση του ιού στην Ιταλία, πρώτος πήρε θέση ο Ιταλός φιλόσοφος Τζόρτζιο Αγκάµπεν στα τέλη Φεβρουαρίου προβάλλοντας µια αρκετά προκλητική θέση: η επιδηµία είναι κατά βάση επινοηµένη και χρησιµοποιείται ως πρόσχηµα για την επιβολή µιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης ή µιας «κατάστασης εξαίρεσης», σύµφωνα µε την ορολογία και τις αναλύσεις του ίδιου του Αγκάµπεν σε πολλά βιβλία του. Συνεχιστής της σκέψης του Φουκό περί «βιοπολιτικής», ο Αγκάµπεν επιµένει να χαρακτηρίζει υπερβολικά τα µέτρα που λήφθηκαν και οδηγούν στην επικράτηση του φόβου και του πανικού, ανοίγοντας τον δρόµο για την επιβολή µιας µόνιµης κατάστασης εξαίρεσης και για την κατάργηση της ελευθερίας προς όφελος µιας υποτιθέµενης ασφάλειας”.

….”Στον Αγκάµπεν απάντησε ο Γάλλος φιλόσοφος Ζαν-Λικ Νανσί τονίζοντας ότι ο πρώτος παραβλέπει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του νέου κορωνοϊού, κυρίως τη σηµαντική θνησιµότητα που προκαλεί λόγω της έλλειψης εµβολίου, και υποστηρίζοντας ότι η κατάσταση εξαίρεσης ίσως να καθίσταται πράγµατι κανόνας στον σηµερινό κόσµο της υπερτεχνολογίας και του υπερπληθυσµού µε την αύξηση των ηλικιωµένων και των ευπαθών οµάδων στις πλούσιες χώρες. Ο Νανσί κάνει λόγο για ένα είδος viral εξαίρεσης (βιολογικής, πολιτισµικής, τεχνολογικής) που µετατρέπεται σε πανδηµία, ενώ οι κυβερνήσεις είναι απλώς θλιβεροί παρατηρητές των εξελίξεων.

Τέλος, στη συζήτηση παρενέβη ο Ιταλός φιλόσοφος Ροµπέρτο Εσπόζιτο, ο οποίος υπερασπίστηκε µεν την έννοια της βιοπολιτικής, σε αντίθεση µε τον Νανσί, αλλά έθεσε κάποια όρια αναλογικότητας. Ας δούµε την επιχειρηµατολογία του Εσπόζιτο (σε µετάφραση του Αντώνη Γαλανόπουλου): «Σήµερα κανένας δεν µπορεί να αρνηθεί την πλήρη ανάπτυξη της βιοπολιτικής. Από τις βιοτεχνολογικές παρεµβάσεις σε περιοχές που θεωρούνταν αποκλειστικά φυσικές, όπως η γέννηση και ο θάνατος, έως τη βιολογική τροµοκρατία, τη διαχείριση της µετανάστευσης και λιγότερο ή περισσότερο σοβαρές επιδηµίες, όλες οι τρέχουσες πολιτικές συγκρούσεις έχουν στο επίκεντρό τους τη σχέση µεταξύ πολιτικής και βιολογικής ζωής. Ακριβώς αυτή η αναφορά στον Φουκό πρέπει να µας οδηγήσει στο να µην παραβλέψουµε τον ιστορικά διαφοροποιηµένο χαρακτήρα των βιοπολιτικών φαινοµένων»”.

…”Εδώ ακριβώς εντοπίζεται, κατά τη γνώµη µου (σ.ΓΖ, του ΑΣ), η ουσία αυτού του διαλόγου: στο ζήτηµα της δηµοκρατίας. Υπάρχει δηµοκρατική απάντηση στα βιοπολιτικά ζητήµατα που θέτουν η πανδηµία του ιού και η διαχείρισή της;  Ή η µόνη απάντηση θα ήταν µια τεχνοκρατική διαχείριση –νεοφιλελεύθερη και αυταρχική µαζί– του αιτήµατος για προστασία της υγείας και της ασφάλειας των πολιτών”;

Μένουμε σπίτι, μένουμε άνθρωποι, μένουμε πολίτες/σες

ΤΟ ‘ΝΑ ΧΕΡΙ ΝΙΒΕΙ Τ’ ΑΛΛΟ …
[συνέχεια ΙV ]

Όσο διαρκεί ο αντισυνταγματικός εγκλεισμός μας στο σπίτι (οι άστεγοι και οι σκηνίτες  εξαιρούνται φαντάζομαι), θα κάνουμε συντροφιά με ένα βραδινό σημείωμα στην αορτή.

του ΓΙΑΝΝΗ ΖΑΡΚΑΔΗ 

Pic: Unknown Creator

Ημέρα ενδεκάτη (02ΑΠΡ20)

Το σημερινό σημείωμα είναι δάνειο. Μια σταχυολόγηση από ένα εξαιρετικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “The Nation”, της δημοσιογράφου Sonia Shah, συγγραφέα του βιβλίου «Pandemic: Tracking Contagions. From Cholera to Ebola and Beyond», Sarah Crichton Books, ΝY, 2015.

“…Όσο κι αν η διαλεύκανση αυτού του μυστηρίου (σ.ΓΖ, της πανδημίας COVID-19)  αποτελεί ζήτημα πρωταρχικής σημασίας, παρόμοιες υποθέσεις μας εμποδίζουν να δούμε ότι η ολοένα πιο ευάλωτη θέση μας απέναντι στις πανδημίες έχει μια πολύ βαθύτερη αιτία: την εντεινόμενη καταστροφή των ενδιαιτημάτων της άγριας ζωής…

Από το 1940 εκατοντάδες παθογόνα μικρόβια έχουν κάνει την εμφάνιση ή την επανεμφάνισή τους σε περιοχές όπου, μερικές φορές, δεν είχαν ποτέ παρατηρηθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή. Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις του Ιού της Ανθρώπινης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας (HIV), του Έμπολα στη Δυτική Αφρική ή του Ζίκα στην αφρικανική ήπειρο. Η πλειονότητά τους (60%) είναι ζωικής προέλευσης. Ορισμένοι ιοί προέρχονται από οικόσιτα ή εκτρεφόμενα ζώα, αλλά οι περισσότεροι (πάνω από τα δύο τρίτα) μεταδόθηκαν από άγρια ζώα.

Ωστόσο τα ζώα δεν φέρουν την παραμικρή ευθύνη. Παρ’ όλα τα άρθρα που, με τη βοήθεια πλήθους φωτογραφιών, υποδεικνύουν ως αφετηρία των καταστροφικών επιδημιών την άγρια πανίδα, (1) είναι λάθος να πιστεύουμε ότι τα ζώα είναι σε μεγάλο βαθμό προσβεβλημένα από θανατηφόρους παθογόνους οργανισμούς έτοιμους να μας μολύνουν. Στην πραγματικότητα η πλειονότητα των μικροβίων ζει μέσα στον οργανισμό των ζώων χωρίς να τους προξενούν το παραμικρό κακό. Το πρόβλημα βρίσκεται αλλού: με την ξέφρενη αποδάσωση, αστικοποίηση και εκβιομηχάνιση προσφέραμε στα μικρόβια τον τρόπο να φτάσουν μέχρι το ανθρώπινο σώμα και να προσαρμοστούν σε αυτό…

Η καταστροφή των οικοτόπων απειλεί με εξαφάνιση μεγάλο αριθμό ειδών, (2) στα οποία περιλαμβάνονται και ορισμένα φαρμακευτικά φυτά και ζώα στα οποία ανέκαθεν στηριζόταν η φαρμακοποιία μας. Όσο για τα είδη που επιβιώνουν, η μόνη τους επιλογή είναι να αρκεστούν στα περιορισμένα απομεινάρια των οικοτόπων που τους αφήνουν οι ανθρώπινες δραστηριότητες. Το αποτέλεσμα είναι ότι αυξάνεται η πιθανότητα στενών και επαναλαμβανόμενων επαφών με τον άνθρωπο, οι οποίες επιτρέπουν στα μικρόβια να εισχωρήσουν στο σώμα μας και, από ακίνδυνοι οργανισμοί, να μετατραπούν σε φονικούς παθογόνους οργανισμούς…

Ο Έμπολα αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση. Μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε το 2017 αποκάλυψε ότι οι εμφανίσεις αυτού του ιού, του οποίου η προέλευση εντοπίστηκε σε διάφορα είδη νυχτερίδας, είναι συχνότερες στις ζώνες της Κεντρικής και της Δυτικής Αφρικής που έχουν πρόσφατα υποστεί αποψίλωση των δασών τους. Όταν καταστρέφουμε τα δάση τους, υποχρεώνουμε τις νυχτερίδες να φωλιάσουν στα δέντρα των κήπων και των αγροκτημάτων μας.

Από εκεί και πέρα, είναι εύκολο να φανταστούμε τη συνέχεια: ένας άνθρωπος απορροφά το σάλιο μιας νυχτερίδας τρώγοντας ένα φρούτο που έχει καλυφθεί με αυτό. Ή, στην προσπάθειά του να κυνηγήσει και να σκοτώσει την ενοχλητική επισκέπτρια, εκτίθεται σε μικρόβια που έχουν βρει καταφύγιο μέσα στους ιστούς της νυχτερίδας. Με αυτόν τον τρόπο ένα πλήθος ιών, των οποίων οι νυχτερίδες είναι ξενιστές, αλλά παραμένουν αβλαβείς για τις ίδιες, κατορθώνουν να διεισδύσουν στους ανθρώπινους πληθυσμούς.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Έμπολα, αλλά και του Νίπα (κυρίως στη Μαλαισία ή στο Μπαγκλαντές) ή του Μάρμπουργκ (αποκλειστικά στην Ανατολική Αφρική). Το φαινόμενο αποκαλείται «διάβαση του φραγμού των ειδών». Αν συμβεί συχνά, μπορεί να επιτρέψει στα μικρόβια ζωικής προέλευσης να προσαρμοστούν στους οργανισμούς μας και να εξελιχθούν, μέχρι του σημείου της μετατροπής τους σε παθογόνα.

Οι κίνδυνοι ανάδυσης ασθενειών δεν εντείνονται μόνο από την απώλεια των οικοτόπων, αλλά και από τον τρόπο με τον οποίο τους αντικαθιστούμε. Για να ικανοποιήσει την ακόρεστη σαρκοφάγο όρεξή του, ο άνθρωπος αποψίλωσε μια έκταση ίση με την αφρικανική ήπειρο (8) προκειμένου να εκθρέψει ζώα που προορίζονται για σφαγή. Ορισμένα από αυτά τα ζώα καταλήγουν στα κυκλώματα του παράνομου εμπορίου ή πωλούνται σε παζάρια ζώων (wet markets).

Εκεί, είδη που σίγουρα δεν θα είχαν συναντηθεί ποτέ μέσα στη φύση βρίσκονται σε διπλανά κλουβιά και τα μικρόβια μπορούν άνετα να περάσουν από το ένα ζώο στο άλλο. Σε αυτόν τον τύπο ανάπτυξης, ο οποίος ήδη δημιούργησε την περίοδο 2002-2003 τον κορωνοϊό που ήταν υπεύθυνος για το Σοβαρό Οξύ Αναπνευστικό Σύνδρομο (SARS), ενδέχεται να βρίσκεται η ρίζα του άγνωστου κορωνοϊού που μας πολιορκεί σήμερα…”

Ολόκληρο το άρθρο, μεταφρασμένο στην διεύθυνση της καλής ιστοσελίδας TVXS:  https:// tvxs.gr/ news/periballon/apo-poy-erxontai-oi-koronoioi

Μένουμε σπίτι, μένουμε άνθρωποι, μένουμε πολίτες/σες

Ο Μειλίχιος κ. Τσιόδρας,  ο Σκληρός κ. Χαρδαλιάς και τα ΜΜΕ

του ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Όταν στο μικρό μας άρθρο χαρακτηρίσαμε τον μειλίχιο κ. Τσιόδρα «ταλαντούχο» για τη θέση του επικεφαλής της Ειδικής  Επιστημονικής Επιτροπής του ΕΟΔΥ για τον κορωνοϊό, πολλοί αντέδρασαν. Προφανώς γνωρίζουν τον ταλαντούχο κ. Ριπλέι της Π. Χάισμιθ.  Πρώτα αντέδρασε   το σύστημα ελέγχου και λογοκρισίας του κ. Χαρδαλιά.  Το λινκ που έστειλα σε ομάδες (groups), αλλά και ατομικά σε  φίλους/ες,  μπλοκαρίστηκε. Δεν άνοιγε. Κάποιοι είχαν την καλοσύνη να με ενημερώσουν. Και έπρεπε να  αλλάξω (να  παραλλάξω) τον τίτλο του link για να  ξεφύγω από τον έλεγχο.

Βλέπε το άρθρο:  https://aortipatras.blogspot.com/    και Β. ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ - Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΙΟΥ

Αλλά δυσφόρησαν και πολλοί   φίλοι/ες. 

«Μα με αυτόν τον καθαρό  άνθρωπο τα έβαλες;  Ακόμη και ο Ξανθός επί Σύριζα τον είχε σύμβουλό του και συνεργάτη του στο ΚΕΕΛΠΝΟ».

Τι μας λέει καθημερινά ο μειλίχιος επιστήμονας, εκπρόσωπος της επιστημονικής επιτροπής του ΕΟΔΥ; Tο σχέδιο της κυβέρνησης είναι άρτιο, οι πρωτοβουλίες ελήφθησαν έγκαιρα, το δημόσιο σύστημα υγείας ανταποκρίνεται με επάρκεια,  όλα είναι καλά καμωμένα.  Με μια προϋπόθεση: Να είμαστε υπάκουοι, να έχουμε  υψηλό αίσθημα ατομικής ευθύνης και  με πειθαρχία να  «Μένουμε σπίτι».

Και μετά το λόγο παίρνει ο σκληρός, ο «χωροφύλαξ»  κ. Χαρδαλιάς.

« Αν κάποιοι αδυνατούν να αντιληφθούν την κρισιμότητα των στιγμών τότε τα αυστηρότερα μέτρα είναι μονόδρομος…. Περίπατοι και βόλτες μακριά από τα σπίτια μας για ώρες και όχι για λίγα  λεπτά επιβαρύνουν την κατάσταση… Το φετινό  Πάσχα  … θα το  γιορτάσουμε και θα προσευχηθούμε σπίτι. Και επισημαίνει απειλητικά:  Γνωρίζουμε όλα τα αυτοκίνητα που περνούν τα διόδια.

Κάθε μέρα η ενημέρωση εντοπίζεται στην επίκληση της «ατομικής ευθύνης», στη διαβεβαίωση ότι η κυβέρνηση διαχειρίζεται την πανδημία σωστά  και σε απειλές προς τους απείθαρχους που προετοιμάζουν την κοινωνία για  πιο  περιοριστικά μέτρα.

Αν αυτή είναι η  διαχείριση της πανδημίας, ας  κάνουμε κάποιες κριτικές παρατηρήσεις.

Βλέπουμε την Επιστήμη (κ. Τσιόδρας) και την Πολιτική εξουσία  (κ. Χαρδαλιάς) να πορεύονται χέρι – χέρι. Ο ένας κόβει ο άλλος ράβει. Αλλά για να έχουμε την πλήρη εικόνα  πρέπει να επισημάνουμε και τον καθοριστικό ρόλο των ΜΜΕ. Για κάθε μέτρο απαγόρευσης προηγείται η τρομοκρατία τους, οι μαγειρευμένες ειδήσεις και εικόνες. Έτσι δίνουν το δικαίωμα στην κυβέρνηση να κατηγορήσει τους πολίτες για απειθαρχία και να  «αναγκαστεί» να λάβει τα νέα μέτρα. Πρόσφατο παράδειγμα το  κλείσιμο της  παραλίας της Θεσσαλονίκης, με επιχείρημα κάποιες  μαγειρευμένες εικόνες. Εικόνες  που ελήφθησαν  με συγκεκριμένες λήψεις, φακούς και σε κάποια κρίσιμη χρονική στιγμή.

Βρισκόμαστε μπροστά στην  πλήρη σύμπλευση επιστήμης, πολιτικής εξουσίας και όλων των συστημικών ΜΜΕ.

Γνωρίζουμε από χρόνια ότι τα  ΜΜΕ είναι κέντρα προπαγάνδας. Οι ειδήσεις τους η  εικόνα τους επιδιώκουν να διαμορφώνουν συγκεκριμένες  πολιτικές επιπτώσεις.

Το είδαμε και στο παρελθόν. Ξέρουμε πως  παρουσιάζονται οι νεκροί από κάθε βάρκα προσφύγων – μεταναστών  που βουλιάζει, οι άνθρωποι που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, οι άστεγοι, οι Ρομά. Σήμερα παρακολουθούμε την απόλυτη κορύφωση. Σήμερα που  μπορούν να επικαλούνται ηθικές αρχές και σκοπιμότητες:  το κάνουν για την προστασία μας.

Κατασκευάζουν, λοιπόν, ενοχοποιητικά στοιχεία εις βάρος της κοινωνίας, στην πλάτη της  οποίας  η κυβέρνηση θα  φορτώσει την ευθύνη κάποιας ενδεχόμενης αποτυχίας των  περιοριστικών και απαγορευτικών μέτρων .

Με άλλα λόγια κατασκευάζονται οι «ένοχοι» για τις  αστοχίες και τα λάθη της πολιτικής εξουσίας, αν ποτέ αποκαλυφθούν.

Να σημειώσουμε πως η κοινωνία έχει αντιληφθεί, παρά τις υπερβολές  και τις απειλές,  το πρόβλημα της πανδημίας και πειθαρχεί.  Αυτό το αναγνωρίζει και ο ίδιος ο Μητσοτάκης σε χθεσινή του συνέντευξη: «σχεδόν καθολική η συνεργασία από τους Έλληνες πολίτες, που σεβάστηκαν τις κατευθύνσεις και έμειναν στο σπίτι με πολύ λίγες εξαιρέσεις»

.https://gr.euronews.com/2020/04/01/mitsotakis-cnn-amanpour-i-elliniki-koinonia-epedeixe-megali-allileggii

 Ίσως η πειθαρχία  να οφείλεται και στον φόβο  που υπέρμετρα καλλιεργείται. Αλλά πειθαρχεί ακόμη και αν δυσφορεί, ακόμη κι αν δυσανασχετεί.

Αν το σχέδιο αστοχήσει τα αίτια θα βρίσκονται αλλού.  Όχι στην απειθαρχία  αλλά στις ελλείψεις  και στις  αστοχίες του δημόσιου συστήματος υγείας.

Και για αυτό (τις προσπάθειες που γίνονται ή δεν γίνονται, τις  προσλήψεις που γίνονται ή δεν γίνονται, τα απαραίτητα κέντρα πρωτοβάθμιας φροντίδας, τα προστατευτικά μέτρα που λείπουν , το προσωπικό που νοσεί)  ο  κ. Τσιόδρας  δεν μας λέει τίποτα. Ούτε βέβαια ο κ. Χαρδαλιάς. Γιατί τέτοιες πληροφορίες θολώνουν τη λαμπερή εικόνα του κ. Μητσοτάκη,  της κυβέρνησής του και της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας τους.

Τα λένε όμως άλλοι:

Οι 200 γιατροί του δημόσιου συστήματος υγείας που   απευθύνουν προς την Επιτροπή Ειδικών του υπουργείου Υγείας. (διάβασε κ. Τσιόδρα, 7 ερωτήματα.

Η  ΟΕΝΓΕ  (Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας) που  σε συνέντευξη τύπου έξω από το Αττικό Νοσοκομείο αναφέρει όλα τα  στοιχεία που απουσιάζουν από την επίσημη απογευματινή ενημέρωση: «δεν είναι δυνατόν να συγκαλύπτουν την αλήθεια.»

Αναλυτικά και τα δυο κείμενα:

https://tvxs.gr/news/ellada/keimeno-200-giatron-toy-esy-oi-eidikoi-toy-yp-ygeias-kryboyn-ti-misi-alitheia

https://tvxs.gr/news/ellada/nosokomeiakoi-giatroi-na-antidrasete-paizetai-i-zoi-sas

Ο Τζορτζ Όργουελ έγραψε  την δεκαετία του 40 για το μακρινό τότε 1984. Μια  δυστοπική  προφητεία για το μέλλον του κόσμου, ένα μανιφέστο  διαχρονικής πάλης  του ατόμου με το σύστημα και τους μηχανισμούς του. Ένα σύστημα   που αποσκοπεί στον απόλυτο έλεγχο στο όνομα μιας υπέρτατης ανάγκης. Σήμερα με την πραγματική ανάγκη της διαχείρισης της πανδημίας, αυτό το μέλλον είναι εδώ.

Ο ήρωας Ουίνστον Σμιθ, ανήκει στους υπαλλήλους και δουλειά του είναι να παραφράζει και να παραποιεί γεγονότα έτσι ώστε να βολεύουν την τρέχουσα πολιτική του Κόμματος.

ΤΟ ‘ΝΑ ΧΕΡΙ ΝΙΒΕΙ Τ’ ΑΛΛΟ …
[συνέχεια ΙΙΙ ]

Όσο διαρκεί ο αντισυνταγματικός εγκλεισμός μας στο σπίτι (οι άστεγοι και οι σκηνίτες  εξαιρούνται φαντάζομαι), θα κάνουμε συντροφιά με ένα βραδινό σημείωμα στην αορτή.

του ΓΙΑΝΝΗ ΖΑΡΚΑΔΗ 

Ημέρα δεκάτη (01ΑΠΡ20)
Το «αθώο» ανοσοποιητικό μας σύστημα αντιμετωπίζει έναν «εχθρό», που δεν του «αρέσει» να είναι επιθετικός και ιδίως θανατηφόρος, όπως συμβαίνει με όλους τους παθογόνους μικροοργανισμούς. Γιατί έτσι, μαζί με το θύμα «πεθαίνουν» κι αυτοί, και δεν το «θέλουν». Γι’ αυτό και προτιμούν ξενιστές, σαν την νυχτερίδα ή τον παγκολίνο, για να αναφέρουμε δύο οργανισμούς που αποτελούν δεξαμενές φυσιολογικής ή ασυμπτωματικής παρουσίας ιών SARS , οι οποίοι μοιάζουν πολύ, με τον SARS-CoV-2, που είναι δικός μας τώρα. Από που ακριβώς μας ήρθε, δεν ξέρουμε ακόμη.

Από την άλλη, και το δικό μας ανοσοποιητικό σύστημα είναι πολύ σοφό, και έχει σοφά εξελιχθεί με τρόπο που να μη σκοτώνει με τη μία, τον παθογόνο μικροοργανισμό. Προσπαθεί να τον περιορίσει και να τον «γνωρίσει» καλύτερα, από πολλές πλευρές του, ώστε να αναπτύξει μια πολύμορφη/πολύτροπη  απόκριση εναντίον του, όταν ξαναεμφανιστεί (ανοσοανοχή, tolerance). Έτσι, αν πάθει κάποια βλάβη η άλφα μορφή απόκρισης να μπορεί ο ξενιστής να χρησιμοποιήσει μιάν άλλη. Όπως ακριβώς η γάτα το ποντίκι. Ποτέ δεν το σκοτώνει με τη μία, αλλά «παίζει» μαζί του, δίνοντας με επιμέλεια ένα ζωντανό μάθημα εκπαίδευσης στα γατάκια της.

Η ευρωστία, η υγεία με την ευρύτερη έννοια, ενός οργανισμού ή ενός συστήματος, μας το έχει μάθει καλά η εξέλιξη, βρίσκεται στην πολυμορφία και την διαφοροποίηση. Μάθημα που αξίζει να πάρουμε (έστω και εξ αποστάσεως) για τις σχέσεις μας, για τις κοινότητες και τις κοινωνίες μας, για την συμβίωση μέσα στο άγριο και φυσικό περιβάλλον. Για την δύναμη και την ευλογία της ποικιλομορφίας και του διαφορετικού. Γιατί ευλογία είναι, όταν μας επισκέπτεται το καινούργιο, το «ξένο», το «άλλο», ιδιαίτερα για τις κοινωνίες μας, για τον πολιτισμό, για την γλώσσα μας. Μόνο τότε δημιουργείται η απόκριση, η αντίδραση, η γνωριμία και η «κουβέντα» μαζί του, το πάντρεμα. Το έχουμε μπροστά μας εξάλλου κάθε στιγμή, στην πυρηνική του μορφή, στο ζευγάρωμα. Χωρίς αυτό, όλα πεθαίνουν, όπως και χωρίς αντιγόνο κάθε ανοσοποιητικό σύστημα καταρρέει.

Μένουμε σπίτι, μένουμε άνθρωποι, μένουμε πολίτες/σες

ΥΓ. Σαν ψέματα φαντάζουν όλα, τόσες πολλές πρωταπριλιές

ΤΟ ‘ΝΑ ΧΕΡΙ ΝΙΒΕΙ Τ’ ΑΛΛΟ …
[συνέχεια ΙΙ ]

Όσο διαρκεί ο αντισυνταγματικός εγκλεισμός μας στο σπίτι (οι άστεγοι και οι σκηνίτες  εξαιρούνται φαντάζομαι), θα κάνουμε συντροφιά με ένα βραδινό σημείωμα στην αορτή.

του ΓΙΑΝΝΗ ΖΑΡΚΑΔΗ 

pic: unknown creator -Hanoi is romantic with flower bikes

Ημέρα ενάτη (31ΜΑΡ20)

Ο SARS-CoV-2, είναι ένας νέος ιός, μέλος μιας μεγάλης οικογένειας ιών RNA, των κορωναϊών (ομοιάζει με κορώνα το εξωτερικό τους περίβλημα), και προκαλεί «σοβαρό οξύ αναπνευστικό σύνδρομο» (Severe Acute Respiratory Syndrome) γνωστό σαν SARS, από το αρκτικόλεξο της αγγλικής ονομασίας, από όπου πήρε και τ’ όνομά του. Ο ΠΟΥ, μετά από εισηγήσεις ειδικών, ονόμασε την ασθένεια που προκαλεί, COVID-19 (Coronavirus Disease 2019), απορρίπτοντας ονομασίες που στιγματίζουν χώρες και πληθυσμούς, όπως είχε γίνει παλιά (1918) με την «Ισπανική γρίπη», που μόνο ισπανική δεν ήτανε, και πιο πρόσφατα (2012) με την επιδημία που προξένησε ο ιός MERS-CoV (Middle East respiratory syndrome coronavirus), στιγματίζοντας τους πληθυσμούς της Μέσης Ανατολής. Ακόμα, από το στόμα του προέδρου των ΗΠΑ Ντ. Τραμπ ακούγονται οι εκφράσεις «κινέζικος, ιός, ασθένεια της Wuhan».

Οι ιοί RNA, μπορεί να έχουν την απαρχή τους σε μια πολύ πρώιμη περίοδο της ζωής πάνω στη γη, 2-3 δις χρόνια πριν, που έχει χαρακτηρισθεί σαν «RNA κόσμος» και έχει προηγηθεί της εμφάνισης του DNA, που επέτρεψε αργότερα νέες πιο σύνθετες μορφές ζωής, όπως είναι τα προκαρυωτικά (αρχαία, βακτήρια) και ευκαρυωτικά κύτταρα.

Οι ιοί RNA, όπως ο SARS-CoV-2, χρησιμοποιούν για την αντιγραφή τους, ένα ένζυμο, την RdRP, το οποίο κάνει ένα λάθος στην αντιγραφή κάθε 10.000 νουκλεοτίδια, πάρα πολλά λάθη σε σχέση με το ένζυμο DNA pol, που αντιγράφει το DNA στα δικά μας κύτταρα, και κάνει ένα λάθος στα δέκα εκατομμύρια. Για να μην αναφέρουμε, ακόμα πως τα 99 στα 100 λάθη της DNA pol, τα διορθώνει ένας σημαντικός μηχανισμός που έχουν όλα τα κύτταρα για το DNA, αλλά όχι για το RNA (από ότι ξέρουμε μέχρι σήμερα). Αυτό σημαίνει πως, σε κάθε αντιγραφή των 30.000 νουκλεοτιδίων του ιού, δημιουργούνται τρεις περίπου μεταλλάξεις. Εκεί οφείλεται και η μεγάλη μεταλλαξιμότητα των ιών RNA, όπως συμβαίνει και με τον κοινό ιό της γρίπης, και εκεί οφείλεται η μη απόλυτη κάλυψή μας από εμβόλια έναντι ιών, τα οποία παράγονται με βάση στελέχη που συναντήσαμε την προηγούμενη χρονιά.

Κι ενώ ο ιός κάνει το καλύτερο για τον εαυτό του, προσπαθώντας να πολλαπλασιαστεί διαφεύγοντας του ανοσοποιητικού μας συστήματος μεταλλασσόμενος, ο σοφός άνθρωπος δεν μπορεί (κάποιοι δεν θέλουν) να κάνει τα πιο απλά πράγματα. Το πρώτο από όλα να καταλάβει ότι είναι ένας κρίκος σε μια αλυσίδα που δένει όλες τις μορφές ζωής πάνω σε αυτόν τον πλανήτη.

Μένουμε σπίτι, μένουμε άνθρωποι, μένουμε πολίτες/σες